หัวข้อ: บันทึกการเดินทาง:2ทัวร์กากๆ อยากอินเตอร์ (กะเค้ามั่ง) เส้นทางสายปลาแห้งสู่พนมเปญ (อ่าน 42968 ครั้ง)

NOKY · « **เมื่อ:** พฤษภาคม 04, 2014, 02:18:06 PM »

สวัสดีครับพี่น้อง เพื่อนพ้องทั้งหลาย กระผมครือว่า แบบว่าว่างจัด เห็นเค้าโพส์ตลงรูปไปที่ยวกันให้เป็นที่อิจฉา ตาร้อน ขนลุกขนพอง
บินไปโน่นนี่นั่น ขับรถไปกินนี่โน่นนั่น ก็เลยขอจัดมั่ง เอาแบบทัวร์ จนๆ ดิ้นรนกันไป

   ผมจะแบ่งบันทึกครั้งนี้ออกเป็นหลายๆ ตอน ว่ากันไปตามที่นึกและจำได้เพราะมันเกิดขึ้นสดๆ ร้อนๆ น้องใบเตยบอกว่า เก็บไว้เองมันแน่นอก ต้องยกออก ประหนึ่งว่าท่านได้นั่งไปบนบ่า เข้าสิงไปกับผม ประมาณนั้น เผื่อว่าท่านใดอยากไปเอง พาญาติพี่น้องออกท่องโลกกว้าง ผจญภัย โดยจะแจกแจงขั้นตอนให้รับทราบอย่างละเอียดละออ เท่าที่นึกได้

   อนึ่ง เรื่องราวเล่าขาน ตำนาน มีโม้บ้างปนจริงบ้างเท็จบ้าง อย่าได้เอาไปอ้างอิงให้คนอื่นเดือดร้อนนา เดี๋ยวจะหาว่า ณเดช ไม่เตือน เล่าให้รู้กันในหมู่เพื่อนๆ พี่ๆ ขำมั่งไม่ขำมั่ง

   ก็ขออาศัยเวปอันดับหนึ่งของประเทศแห่งนี้ พึ่งใบบุญ เจ้าของใจดี รูปหล่อ โพส์ตเรื่องราวให้อ่านเล่น จริงๆ ในเรื่องก็มีรูปรถเปอร์โยต์นะ ตั้งหนึ่งรูปแน่ะ...

มันจะโหด มัน ฮา บ้าบอคอแตกขนาดใหน ลองอ่านกันดูนะขอรับ

ปล. สองสามภาพล่างไม่เกี่ยวกะการเดินทางในครั้งนี้ แม้ว่าอยากจะเกี่ยว
พอดีเห้นว่าน้องเค้าก็นั่งรถทัวร์... เกี่ยวมั้ย?
น้องใบเตยนี่แหละ คู่ควรจะเป็นพรีเซ็นเตอร์ให้ บขส. ผุดๆ

NOKY

ตอนที่หนึ่ง ปฐมบทแห่งการเดินทาง

การเตรียมความพร้อม และบางสิ่งบางอย่างที่ควรรู้มั่ง ไม่จำเป็นต้องรู้มั่ง หรือ เรื่องนี้เมิงไม่ต้องบอกกรูก็ได้ กรูรู้แระ แต่ก็อยากบอก

ผมวางแผนที่จะไปเมืองพนมเปญ ประเทศกัมพูชา อันเนื่องมาจาก ไอ้เจ้าลูกน้องตัวดี ชวนให้ไปร่วมเข้าห้องลงหอแต่งงาน (ไม่ถึงขนาดเกาะติดข้างเตียง ไปดูงานเฉยๆ และไม่ได้ไปเป็นเจ้าสาวมันด้วย) นัดกันดิบดี ทั้งที่เมืองไทยและตอนไปถึง ทั้งวันที่ เวลา

พอเอาเข้าจริงๆ เละตุ้มเป๊ะ แต่ก็เข้าใจอยู่ว่าญาติๆ มันอาจระแวง ว่ามันอาจจะหนีตามผมไปหลงผัวหนุ่มไทยหัวปักหัวปำ เลยไม่ยอมให้มาเจอ จริงๆ แล้ว เข้าใจว่ามันคงไม่เป็นตัวของตัวเองเท่าไหร่ ไครไม่เคยเป็นเจ้าบ่าวคงไม่รู้ เรื่องนี้ไม่ถือสามันหรอก รักรอได้
(เย้ย ม่ายช่ายอย่างง้าน)

เข้าเรื่องดีกว่า

   สิ่งแรกที่ทุกท่านควรจะทำคือ รู้เขารู้เรา การหาข้อมูล อัพเดทจาก อากู๋ Google อย่าลืมดูวันเวลาให้ล่าสุดหน่อยหล่ะ
ไม่ไช่เอาข้อมูลเมื่อสิบปีที่แล้วมาดู สมัยเขมรเพิ่งเลิกสงครามใหม่ๆ เวลาค้นหา ใช้ Search Tool แล้วเลือกช่วงเวลาย้อนหลังซักเดือนนึง ประมาณนี้

   การเดินทาง จากที่ค้นๆ มา นั่งเครื่องบินไปพนมเปญ แอร์เอเชีย ถูกสุดก็เที่ยวละสองพันกว่า ชั่วโมงเดียวถึง ได้เห็นแต่เมฆกะนางฟ้า
และผมก็ไม่ได้รีบขนาดนั้น

แว่วๆ ได้ข่าวมาว่า บขส. 999 เปิดเส้นทางใหม่ กทม—พนมเปญ สนนราคา 935 บาท เลยลองค้นดู อั๊ยยะ สดๆ เพิ่งจะเปิดเมื่อต้นปีนี้เอง
ใหนๆ ก็ว่างจัด ก็จัดเปิดซิงเลยสิคร๊าบ ท่านผู้ชม

ผมค้นหารีวิวการเดินทางเพื่อศึกษา หายังไงไม่เจอ เจอแต่อะไรก็ไม่รู้ หาข้อมูลไม่ได้เบย มา...เดี๋ยวข้อยจัดเต็ม เน้นๆ โฟสต์นี้แหละ

จริงๆ แล้วทางรถยนต์มันก็มีหลากหลายวิธี แต่วิธี บขส. รวดเดียวจบ ไม่ต้องไปเปลี่ยนรถ ไม่ต้องลุ้น อะไรให้วุ่นวาย

หรือซื้อจะทัวร์ หรือ จะนั่งรถบ่อน ไปลงด่านโรงเกลือ แล้วต่อรถบัสในเขมรอีกที มันจะลำบากไปสำหรับวัยรุ่นอย่างเราๆ
ผิดคอนเซ็ป ลำบากแบบสบายๆ

สรุปสั้นๆ ถ้ารถบัส บขส. 999 นี่แหละ เจ๋งสุดแระ

   การซื้อตั๋วก็ง่ายสุดๆ เปิดเน็ตจอง เลือกวันไป เลือกที่นั่ง แล้วไปจ่ายตังค์ที่เซเว่นข้างบ้านภายในเที่ยงคืนวันที่จอง
จะซื้อหนม จับซาละเปาน้องคนขายเค้า เย้ย ขนมจีบ ซาละเปา ติดมือมาด้วยก็ไม่ว่ากัน อย่าลืมใส่ถุงหล่ะ เดี๋ยวท้อง เย้ยย...มันร้อน

เวปนี้
http://www.busticket.in.th/

พอวันจะไปก็ไปก่อนสักชั่วโมง ออกตั๋วจริงที่เค้าเตอร์ แล้วรอขึ้นรถที่หมอชิต ชานชลา 106 จบปะ ง่ายจุงเบย
อ้อ ราคานี้รวมประกันภัยต่างประเทศ ในระหว่างเดินทาง ผมไม่ได้ซื้อวันกลับ แต่ไปซื้อเอาที่พนมเปญ เดี๋ยวเล่าอีกที

   พูดถึงประกันภัย ผมแนะนำให้ซื้อประกันภัยการเดินทางไว้ด้วย อาทิ เช่นของ SCB 5 วัน 500 บาท วงเงินหนึ่งล้าน
และสัญญาว่าจะทำวิถึทางเพื่อเอาเรากลับมารักษาที่เมื่อไทยให้ได้ เช่น ส่งเรือดำน้ำ เอาหน่วยซีลไปพาตัวมา เอาฮอ โรยตัวลงไปรับ
อะไรทำนองนั้น รวมไปถึงค่ารักษาพยาบาล ของหาย เสียเวลา ฯลฯ ในระหว่างเดินทาง (ไปหาอ่านเงื่อนไขเอาเอง)
มะได้โฆษณานะ ทำก็ได้ไม่ทำก็ได้

NOKY

รายการของที่ต้องเอาไป

อันนี้เอามาจากประสบการณ์จริงสดๆ ร้อนๆ

   - โทรศัพท์ มือถือสมาร์ทโฟน เอาไว้ดูแผนที่ หาข้อมูล เล่นเกมส์แก้เซ็ง อัพเฟส เล่นไลน์ ถ่ายรูป สารพัดอย่าง อ้อ อย่าลืม สิ่งสำคัญ แบตสำรองสักหมื่นมิลลิแอมป์กำลังดี แบตหมดกลางทางท่านจะเซ็งชีวิตมาก หากไม่มีแบตสำรอง ท่านรู้หรือไม่ว่า โน๊ตบุ๊ครุ่นใหม่ (ส่วนใหญ่)ที่มี USB 3.0 จะจ่ายไฟชาร์ทมือถือได้โดยไม่ต้องเปิดเครื่อง อ้าว ไม่เคยรู้อะดิ ลองไปเสียบดูนะ

-    ซิมโทรศัพท์ของท่าน ไม่ว่าจะเป็น ซิมมงคล ซิมเลขเด็ดมหาอุตต์ เบอร์ตอง ถ้าเปิดโรมมิ่ง ขอแนะนำให้ปิดเมื่อข้ามแดน มิฉะนั้นโดนค่าบริการแบบอ้วกแตกอ้วกแตนแน่ๆ ยกตัวอย่าง DTAC โทรกลับไทย 85 บาท/นาที รับสาย 48 บาท/นาที SMS 12 บาท/ข้อความ โทรในประเทศ 30 บาท/นาที (อันนี้ยังพอทน เผื่อหลง หากันไม่เจอ) ค่าดาต้าโรมมิ่ง นาทีละ 10 บาท กรูจะเปงลมบ้าหมู

ซื้อซิมเขมรแพ็คเกจโทร+เน็ต มีขายที่ชายแดน สารพัด และไม่แพง สามวัน เจ็ดวันอันลิมิต เน็ต 5 กิ๊ก รู้สึกจะไม่เกิน พันบาทอะไรนี่แหละ
ประเทศเค้าอาจจะดูล้าหลังไปบ้าง แต่ผู้ให้บริการมีเป็นสิบๆ ราย จะเยอะไปไหน 3G ล้วนๆ
อ้อ โรงแรมที่พักส่วนใหญ่ Wi-Fi ฟรีครับ เร็วแรงดีเลิศสะแมนแตน

   - กล้องถ่ายรูป แล้วแต่สะดวก ผมแบก DSLR ไปพร้อมเลนซ์สองตัว ที่ชาร์ท แบตสำรอง หลังแทบหัก อยากทรมานก็เชิญ ตามบาย

   - เป้สะพายหลังเป็นสิ่งจำเป็น พกเฉพาะของสำคัญประจำตัว แต่ระวังเรื่อง ซิป กระป๋า และการฉกชิง วิ่งลาว วิ่งเขมร (อันนี้พนักงานโรงแรมเตือน) พร้อมน้ำเปล่าหนึ่งขวด จริงๆ ก็มีขายทั่วไป แต่โรงแรมแจกฟรีอ่า จะซื้อทำไม บอกแล้ว ทริปนี้เน้น จนและจน
และผมก็ไม่แน่ใจว่า บ้านเค้าปะปาดื่ม (แล้วอาจตาย) ได้ เหมือนบ้านเรารึเปล่า

   - กระเป๋าเดินทางเอาแบบมีล้อเท่านั้น เพราะคุณต้องเดินผ่านด่านท่ามกลาวแดดที่แผดเผาเป็นระยะทางเกือบห้าร้อยเมตร
ถึงจะนั่งรถทัวร์ก็เถอะ แต่ขาเข้าประเทศไทย ทุกคนต้องแบกของตัวเองเข้าเครื่องสแกน (ศุลกากร) และเปิดตรวจโดยทหารพราน (อีกที)
คิดดูว่ามันจะทุลักทุเลขนาดใหนถ้าไม่มีล้อ รายละเอียดตอนกลับนะ

- ยาสารพัด เอาไปเท่าที่นึกได้ ยาหม่อง ยาพารา ยาธาตุ ยาใจคนจน ฯลฯ จริงๆ ร้านขายยามีทั่วไป แต่อาจจะไม่ถูกปาก
พลาสเตอร์ปิดแผล เผื่อรองเท้ากัด

- รองเท้า ให้ใช้รองเท้าผ้าใบคู่เก่าและใส่สบายผุดๆ เท่านั้น พร้อมกับถุงเท้าหนาๆ รองเท้าแตะเผื่อไว้ ส่วนใหญ่ในพนมเปญ
เราจะเดินเที่ยว และโกยแน่บถ้าจำเป็น ถ้ารองเท้าไม่ดี ความสนุกจะลดไปเจ็ดในสิบส่วนเลยทีเดียว
รองเท้าใหม่ๆ ยังไม่เคยใช้ หรือถอยมาออกทริป เก็บไว้บ้านเถอะ ถนนเขมรไม่ได้ดรยด้วยกลีบกุหลาบ

   - เสื้อผ้าเอาแบบ เบา ใส่สบาย ระบายอากาศดี เพราะ สภาพอากาศ ร้อน ร้อนผุดๆ ร้อนค่อดๆ วันละชุดก็พอ อย่าเยอะ หนัก

   - ของใช้อื่นๆ อาทิ ไฟฉายเล็ก สบู่ แชมพู แปรงสีฟัน โรงแรมเค้าก็มี แต่ กากผุดๆ แชมพูกลิ่นแรงจนนึกว่าสระผมลืมล้างน้ำ
สบู่โรงแรมก็เล็กขนาดเหรียญสิบ โดนน้ำยังไม่ทันอาบก็ละลายหมดแระ

- อย่างหนึ่งที่มีประโยชน์มาก คือทิชชู่เปียก ที่เค้าเอาไว้เช็ดตรูดเด็กอะ เอาไว้เช็ดมือ ล้างหน้าแก้ขัด เช้ดโน่นนี่นั่น พกไปได้ใช้แน่ๆ

- พก พริกน้ำปลา พริกแห้งแบบเป็นซองๆ ที่เค้าใส่ก๋วยเตี๋ยวเวลาห่อกลับบ้านอะ เอาไปด้วยก็ดีอาหารที่นี่ จืดสนิท ศิษย์ส่ายหน้า

   - อื่นๆ นึกออกแล้วจะค่อยๆ เติมไปนะฮาฟ

NOKY

ตอนที่สอง ออกเดินทางสู่ชายแดน

   รถออกเวลา 0830 จากหมอชิต รถบัสเป็นแบบวิไอพี 36 ที่นั่ง คันที่ไปมีห้องคั่นระหว่างผู้โดยสาร กับคนขับ
ผมเลีอกนั่ง A1 หน้าสุดหลังคนขับ
มีคนขับสองคน เด็กประจำรถหนึ่งคน สลับกันไปมา
รอบนี้มีผู้โดยสารประมาณสิบกว่าคน ส่วนใหญ่เป็นฝรั่ง
บนรถ แจกขนมหนึ่งชิ้น น้ำหนึ่งขวด ควรหาอะไรทานที่หมอชิตก่อนขึ้นรถ กาแฟ ขนมปัง อาหารเช้า

   รถวิ่งใช้เส้นทาง ทางด่วน-มอเตอร์เวย์-ฉะเชิงเทรา-พนมสารคาม 304-ศรีมหาโพส กบินทร์บุรี 359-อรัญประเทศ ก็เป็นเส้นทางรถถูกขโมย เอ้ย ไปโรงเกลือ ตามปรกติทั่วไป ไม่มีอะไรน่าสนใจ ระหว่างทาง กำลังขยายทางเป็นสี่เลน เลยต้องวิ่งสวนทางกัน

แวะจอดปั๊มก่อนถึงอรัญฯ เข้าห้องน้ำ    ออกเดินทางต่อ จะผ่านด่านทหารหนึ่งด่าน เขมรท่านใดจะกลับบ้าน ไม่มีพาสปอร์ต ลงตรงนี้เลย
ไปหาทางกลับเอาเอง เห็นเค้าว่าค่าพาข้ามชายแดน สามร้อยบาท หรือไม่ก็คงยอมให้จับแหละ เดี๋ยวมีรถตำรวจไปส่งขามแดน เป็นเรื่องปรกติ ทหารจะสะพายปืน ขึ้นมาขอดูพาสปอร์ต พอเป็นพิธี ทำให้ดูเร้าใจ น่าตื่นเต้น (ตรงไหน?)

จากนั้น เด็กรถเดินแจกป้ายแขวนคอ จะได้รู้ว่ามากะรถ บขส. ระหว่างประเทศ ก็ไม่รู้ว่ามันช่วยอะไร
แต่พวกที่ยืนดักชวนเหมารถฝั่งเขมรจะไม่เข้ามาวุ่นวาย เค้าให้ห้อยก็ห้อยซะ อย่าเรื่องมาก

   #ถ้าเดินทางวันหยุด เตรียมเงินคนละห้าบาทเป็นค่าโอที ตม.เขมร ?? อันนี้ ฝรั่งงง ค่าอะไรวะ วันปรกติไม่ต้องจ่าย

   #ขาออกประเทศ กระเป๋าที่โหลดไต้ท้องรถไม่ต้องเอาไป ยกเว้นเป้ หรือของมีค่าติดตัว ให้เอาไปด้วยเวลาเข้าด่าน ตม. เด็กรถมันบอก
ขี้เกียจรับผิดชอบ จริงๆ จะทิ้งไว้บนรถก็ได้ ถ้าไม่อะไรทำไม

   #อย่าลืมพาสฟอร์ตหล่ะ ถ้าไม่มีเค้าไม่ให้ขึ้นรถนะเออ

   ถึงโรงเกลือประมาณเที่ยงกว่าๆ จอดเทียบชานชลาก่อนยี่สิบนาที แล้วจึงมุ่งหน้าเข้าด่าน ตม. คลองลึก ก็อยู่ข้างโรงเกลือนั่นแหละ

ระหว่างทางผ่านวัดนี้มา น่าสนใจมาก กรูจะบาปมั้ยเนี่ยะ

NOKY

ระหว่างจอดพัก นั่งดูเด็กๆ ปรนนิบัติไอ้แจ้ฟอร์มดี

ด้านหลังเป็นสังเวียนศึก

ด้านหน้าเป็นเตาแก๊สปิคนิค พร้อมใช้ จุดไฟรอ

ถ้ากรูเป็นไอ้โต้งตัวนั้น บอกเลยว่าขอปิดประตูแพ้ สู้ขาดใจ กรรมเกิดเป็นไก่เจงๆ

ถ้าคิดหนี...ไอ้มอมรออยู่อีกตะหาก เฮ้อ เวร

NOKY

ตอนที่สาม มาเข้าด่านกันดีกว่า

   พอรถมาถึงด่าน เด็กรถก็ต้อนผู้โดยสารลงรถ เรื่องของเมิงแระ ช่วยตัวเองเด้อ กรูไปรอข้างหน้า
ด่านแรกเป็น ตม. ไทย อยู่ฝั่งซ้ายมือ ถ้าคนไทยก็ต่อคิวชั้นล่าง เห็นแถวยาวๆ นั่นแหละ ถ้าฝรั่งหรือคนเขมรให้เดินช่องขวาขึ้นไปชั้นสอง พวกที่ไปเข้าบ่อนก็ต้องผ่านช่องนี้เหมือนกัน แถวจะสั้นจะยาวอยู่ที่วันหยุดหรือไม่ เค้าว่าบางทียาวไปจนถึงโรงเกลือก็มี
รอบนี้คนพอประมาณ ผมรออยู่ประมาณครึ่งชั่วโมงก็เสร็จขั้นตอน ยื่นหน้าให้กล้องดู หน้าตาไม่ไช่เครือข่ายโกตี๋ จบปะ
ถือว่าเร็วสำหรับวันหยุด มีเจ้าหน้าที่สามคน เต็มที่หกช่องสำหรับคนไทยโดยเฉพาะ

จากนั้น หลุดออกจาก ตม.ไทย เราก็จะเดินผ่านดงคาสิโนต่างๆ สารพัด ทั้งซ้าย ขวา จะเห็นรถจอดรออยู่หน้าบ่อน
แต่ยังก่อน ท่านยังต้องไปผ่านด่าน ตม.กัมพูชาอีกหนึ่งจุด ซึ่งอยู่ ฝั่งขวา ห่างไปประมาณสองสามร้อยเมตร
ฝ่าดงแดดระอุ รถยนต์ รถเข็น มอไซด์ เด็ก ขอทาน พนักงานคาสิโนนุ่งกระโปงสั้น ไปเข้าแถวต่อคิว ทำวีซ่าเข้าเมือง

   หลังจากยืน เก้ๆ กังๆ ต่อแถวสักพัก เด็กรถก็มากระซิบ เพ่ เพ่ จะยืนรอทำแป๊ะให้เหงื่อชะโลมไข่เปียกหรา ปล่อยฝรั่งให้มันทำวีซ่าไป
เอามาสองร้อยเดี๋ยวผมทำวีซ่าวีไอพี แล้วพี่ไปนั่งกินข้าวเที่ยงตากแอร์บนรถ สบายจุงเบย

   เออ แล้ว เมิงมาบอกกรูทำไมตอนนี้ ไข่กรูเปียกหมดแระ เอ้าเอาไป
เสร็จสรรพสิบห้านาทีพาสปอร์ตก็จัดการเรียบร้อย

   ส่วนพวกที่ทำตามขั้นตอนปรกติ จะใช้เวลาประมาณสองชั่วโมง ณ จุดๆ นี้ คือพูดง่ายๆ ว่าทำตามระเบียนวิธีก็ได้นะ แต่นานหน่อยเด้อ
ถ้าอากาศเย็นสบาย ห้องแอร์ เหมือนอยู่ในสนามบินจะไม่ว่าสักคำ แต่นี่ ตม. อยู่ข้างถนน ท่ามกลางแดดเที่ยง ฝุ่นตลบ ยอมเป็นวีไอพีละกัน

   เวลา ณ จุดๆ นี้ จะไม่สามารถบอกได้ว่าเสร็จกี่โมง ตามแต่บุญ กรรม ที่ทำมา ถ้าฝรั่งเยอะ ก็นานค่อดๆ
วันนั้น กว่าจะได้ออกเดินทาง ก็ปาเข้าไป บ่ายสี่โมง ฟระเจ้าวรมันต์ช่วยกล้วยทอด แถม ผู้โดยสารบางคน หนีเข้าไปโยกสล๊อตเล่นในบ่อน
ซะงั้น ตามหากันให้วุ่นวาย เพราะฉะนั้น จงทำใจ ดูน้องๆ พนักงานบ่อนนุ่งกระโปรงสั้น เดินไปมาให้สบายใจ

จะเห็นได้ว่า ผ่านมาครึ่งค่อนวันเพิ่งจะถึงแค่ด่าน ตม.

คุยกะคนขับ พี่แกบอกว่ากำลังเคลียร์กันอยู่ ไม่งั้นรถทำเวลาไม่ได้เลย บางทีไปถึงพนมเปญปาเข้าไป ตีหนึ่ง ตีสอง
ทั้งๆ ที่ตามกำหนดเวลา ไม่เกินสามทุ่ม

สาธุ สาธุ

หรืออยากจะเร้าใจ แว๊นซ์ไปก็เชิญ ทำเรื่องให้เรียบร้อยบวกดอลล่าเล็กๆน้อยๆ ออกน่ะง่าย กลับเข้ามาจิ หนังชีวิตตต

ภาพล่างสุดคือ ตม. เขมร

NOKY

รวมสาวชาวบ่อน

NOKY

อยากจะจอดรถแบบนี้ก็ได้นะ แลกชิปสักล้านนึง

NOKY

ตอนที่สี่ การเดินทางบนสายปลาแห้ง

   หลุดจากด่านออกมาได้เกือบเย็น คนขับก็โกยแน่บ ทำเวลาเท่าที่จะทำได้ มาถึงตอนนี้รถจะอยู่สลับฝั่งแระ
ไม่ทันได้ดูไรข้างทางก็มืด แถมไม่มีไฟถนนอีกตะหาก ช่วงระยะสิบกิโลเมตรแระ ทางจะดีมาก ดีค่อดๆ หลอกให้ตายใจว่า สบายหล่ะกรู
ที่ไหนได้พอผ่านเมืองแรก บันเตรียง มันเจย ก็จะเจอกับทางกำลังสร้าง ขย่มกันไป

ยังดีที่รถถึงจะเก่าแต่เต็มร้อย เบาะดี ช่วงล่างดี แรงดี สมเป็นรถอินเตอร์ เพียงแค่จอดเติมน้ำเป็นระยะๆ ขำๆ
อีกสามเดือนข้างหน้าจะเอารถใหม่มาวิ่ง ยี่ห้อเดวู สบายกว่า นุ่มกว่านี้อีก

   พอพูดคุยกันสนิทกะคนขับรถ ทีนี้ก็ยาวไป นั่งดูดบุหรี่ไป คุยกันไป ด้วยอยากหาประสบการณ์ ว่าถ้าเป็นคนขับจะรู้สึกยังไงบนถนนเขมร

ว่าแต่ว่า นิสัยการขับรถของคนประเทศนี้มันช่างสุดขั้วเจงๆ ไฟหน้า แม่ม มีกี่ดวงเปิดหมด เอาตาพร่ากันไปข้างหนึ่ง
บางคันติดสปอร์ตไลท์เพิ่ม นับได้ทั้งหมด แปดดวง เปิดหมดทั้งขาวทั้งเหลือง ส่องหาพ่องเมิงหายรึไง @#$%!!&** (อันนี้คนขับฝากด่า)

นี่ถ้าเป็นเมืองไทยคงยิงกันเละเทะ

   ถนนที่นี่ เก้าสิบห้าจุดสามห้าเจ็ดเปอร์เซนต์เป็นแบบ วิ่งสวนกัน ทางลาดยางมะตอย ซึ่งผมว่าถนนอบต เข้าหมู่บ้านทำได้ดีกว่าเยอะ

เมืองถัดไปก็ พระตะบอง แวะส่งคนลงแล้วก็ไปต่อ คนขับเล่าว่า คนเขมรที่ขับรถสิบล้อส่วนใหญ่อายุยังน้อย ขับรถแนว ซอนทีนสไตล์
เกาะเส้นกลางถนน ตอนกำลังแซงเจือกแถเข้าหาอีกตะหาก ถ้าอยู่เมืองไทย พี่ปอฯ เฮียร่วมฯ คงเก็บซากกันจนเซ็ง
นอกจากนี้ บนถนนยังมีทั้ง รถอีแต๊น รถแทร็กเตอร์ รถเทรลเล่อร์ รถพ่วง มอไซด์ ทั้งที่มีไฟท้าย และไม่มีไฟ
หรือไม่ก็เปิดไฟสป็อตไลท์ท้าย ครบองค์ความบันเทิง

   ประวัติพี่แก ขับมาร้อยแปดสิบเอ็ดย่านน้ำ เหนือ ไต้ ออก ตก รถส่ง นสพ. ทั้ง ไทยรัฐ เดลินิวส์ ข่าวสด
คนที่คัดเลือกมาขับรถสายนี้ได้ต้อง โชกโชน ไหวพริบ ประสบการณ์ อึด ถึก และต้องสอบใบขับขี่อินเตอร์ฯ
ที่ยอมมาขับเส้นนี้เพราะเงินดี แถมได้สองขั้น จัดเป็นรุ่นบุกเบิก ก่อนที่จะเปิดสายอื่นๆ ต่อไป
พูดง่ายๆ ว่า คัดมาแต่สุดยอดฝีมือของ บขส. จึงจะมาขับสายนี้ได้ นอกจากนี้ต้องมีคนคอยบอกทางข้างหน้า เพราะมองไม่เห็น
ท่านๆ ทั้งหลายไม่ลองมานั่ง ไม่รู้หรอกว่า คำว่าเขมรขับรถสุโค่ยมันสะกดยังไง @#$%&*!@$??

   อันนี้ผมเห็นด้วยอย่างแรง พี่แกนิ่งมาก ไม่มีให้เร้าใจ จังหวะแซง จังหวะหลบ ได้ใจ เพ่ เอาไปร้อยเต็ม

   การนั่ง รถ บขส. มาต่างประเทศข้อดีก็คือ ห้ามคนขับรถทิ้งผู้โดยสารในทุกกรณี เมิงจะหายไปใหนต้องไปเอาตัวมาขึ้นรถ ส่งจนถึงปลายทาง ต้องคอยดูแลสุดฤทธิ์ เพราะหาไม่แล้วจะโดนมิใช่น้อย เนื่องจากเป็นรัฐวิสาหกิจ ยกเว้นแต่ว่าผู้โดยสารจะยินยอมลงไปเองเป็นลายลักษณ์อักษร
ถนนจะมีด่านบ้างเป็นระยะๆ ไม่รู้ด่านอะไร เรียกเงินค่าอะไรไม่รู้ แต่รถคันนี้ผ่านตลอดไม่มีไครยุ่งด้วย เดี๋ยวกระทบถึงความสัมพันธ์ระหว่างประเทศ

   มืดๆ งมๆ ผ่าน พระตะบอง ก็เข้าเมือง โพสัต เราจะแวะทานข้าวกัน (มื้ออะไรหว่า?) แถมยังต้องจ่ายตังค์เองนะรอบนี้
ปาเข้าไปสามทุ่มกว่า แล้วมันจะเหลืออารายให้แหลกหล่ะนี่ ไอ้ที่มีเหลือก็หน้าตาแปลกๆ

ยังดีที่มีมาม่าต้มยำกุ้งที่คุ้นเคยซัดตุนท้องไว้ก่อน สนนราคาหนึ่งดอลล่าร์ อ้าวแม่ครัวเป็นคนแปดริ้วซะงั้น ข้าวต้มก็มีนะจ๊ะ ถ้าจะสั่ง
แล้วเจ๊เพิ่งมาบอกเนี่ยะนะ กรูเพลียและอืด

   จอดพักใหญ่ ก้ไปต่อ จากนั้นก็ กัมปงชนัม แล้วก็เข้าพนมเปญ รายละเอียดเส้นทางดูในแผนที่เอาเต๊อะ

   แล้วก็ถึงเสียทีพนมเปญ ปาเข้าไปเกือบเที่ยงคืน แล้วที่นี่ที่ไหนฟระ อย่าลืมมาร์คจุด ใน Google Map ตอนลงรถ
เพราะเราจะมาขึ้นรถที่นี่อีกทีตอนขากลับ หรือไม่ก็ขอนามบัตรไว้ อย่าใช้ความจำ
อยากจะบอกว่าตอนมืด กะ ตอนกลางวัน ทุกอย่างมันต่างกัน ราว เหวตื้นกะเหวลึก
ตัวออฟฟิสเป็นห้องแถวหน้ากว้างมว๊ากกกก ประมาณสองเมตร!!! (จริงๆ เป็นแค่ที่รับ ส่ง ผู้โดยสารเฉยๆ อ่า)
แล้วกลับมากรูจะหาเจอมั้ยนั่น พอส่งผู้โดยสารเสร็จ รถก็เปิดแน่บคนขับรีบไปนอนเพราะพรุ่งนี้ขับกลับแปดโมง

   อ้าวแล้วตรูหล่ะ โรงแรมก็ไม่ได้จอง โทรหาไอ้ตัวต้นเรื่องชวนมาก็ไม่ติด ตื่นมาดูอีกทีตอนเช้า อ้าวดทรผิดนี่หว่า
เอาวะ ฝรั่งมันทำได้ กรูก็ทำได้วุ้ย

   จบตอนเดินทาง ขาไป

ภาพแรก อาหารเที่ยงบนรถ
ภาพสอง อาหารดึก

ธรรม-webmaster

F5 ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ...............ต่อเลย ด่วนนนนนน.......

NOKY

ตอนที่ 5 The Lonely Planet

เอาไงดีวะเรา คนขับสามล้อก็ยืนยิ้มเผล เลียปากแพ๊บๆ เสร็จกรูแน่งานนี้
“โฮเต็ล อะ ถูกๆ ไกล้ๆ มีปะ”
“มี มี เอากี่บาท ยี่สิบ ยี่สิบห้าดอล?”
“ค่ารถกี่บาท?”
“สองร้อย”
เอาวะก่อนจะยืดเยื้อไปกว่านี้ โดดขึ้นตุ๊กๆ โดยพลัน ไม่ถึงสามนาทีก็ถึงโรงแรม เฮ้ยไวไปปะ
เช็คอิน สามสิบดอลล่าล์ อ้าวชิบเป๋ง ตรูลืมแลกเงิน โรงแรมบอก บาทก็ได้ สามสิบดอลเท่ากับพันบาท
มาถึงตรงนี้แล้วยังไงก็ต้องจ่ายแระ จัดไปก่อนหนึ่งคืน พรุ่งนี้ค่อยว่ากันใหม่ เหนื่อย อยากสลบ ล้าร่าง
จะเห็นว่าที่พนมเปญ ข้อดีคือ เงินอะไรก็ได้ เรียล บาท ดอลล่าล์ นับง่ายๆ พันบาทเท่ากับสามสิบดอล
หนึ่งบาทเท่ากับ 124 เรียล
โดนฟันเองซะมั่งก็ดีเหมือนกัน เหมือนเพลงที่ว่า
“มันก็ดีเหมือนกัน ให้ใจมันเจ็บเสียบ้าง มันจะได้เสียฟัง มีรักไครง่ายอีกแร้ววว” ประมาณนั้น

แต่ก็ไม่ประหลาดใจอะไรเพราะอยู่ในเกณฑ์ที่รับได้

ถึงที่นอน หลับก่อนพรุ่งนี้ค่อยว่ากัน ห้องก็สะอาดใช้ได้ น้ำร้อน อวทม ครบ น้ำเปล่าสองขวด Wi-Fi Free

คร่อกกก...

แปรงสีฟันที่ด้ามอ่อนช้อยราวกับมือนางรำนครวัด และยาสีฟันแหม่งๆ ดีที่พกมาด้วย
นามบัตรโรงแรม พร้อมแผนที่ ที่ดูยังไงก็หลง
เรทค่าโรงแรมก็จะอยู่ประมาณนี้ 20 25 30 USD ต่ำกว่านี้ก้มีแต่นอนรวม 11 USD สำหรับที่นี่โดยส่วนตัวถือว่าไม่แพง เพราะ
เดินห้านาทีถึง เซ็นทรัลมาร์เก็ต ประมาณ จตุจักรบ้านเรา มีทุกอย่าง
เดินสิบนาทีถึง ที่ขึ้น-ลงรถทัวร์ บขส 999 ที่มาเมื่อคืน
เดินสิบห้านาที ถึงแม่น้ำทะเลสาบ
ประมาณว่า กลางเมือง ไม่ลำบากมากนัก

เดี๋ยวลงแผนที่กูเกิัลให้ดู

NOKY

ผ่านไปไวเหมือนโกหก
ตื่นมาเก้าโมง เอาไงดีวะเรา
อาบน้ำ อาบท่า ลงไปหาอาหารเช้า

ราคานี้ไม่รวมนะเออ ดูเมนุแระ ก็ไม่แพงเท่าไหร่ มั้ง?
English Breakfast 5 USD
ไข่สองฟอง แฮมสองชิ้น ไส้กรอกสองดุ้น เฟรนฟราย ขนมปังสองแผ่น กาแฟแก้วยักษ์
ข้าวผัด ข้าวต้ม ก็ประมาณ 2.75 USD ส่วนใหญ่ก็ราคาประมาณนี้ไปจนถึง 4 USD

ทานไรให้สมองทำงานก่อน เดี๋ยวค่อยว่ากัน

NOKY

คั่นเวลา

การเดินทางในเมืองมีสองแบบ
Front Loading กะ Back Loading จะแรงเครื่อง หรือแรงทรีนก็ว่ากันไป
ส่วนใหญ่จะขับเครื่องด้วย ฮอนด้าดรีม และดิ๋ม (ดรีมจีน)

NOKY

พอดีมีเหยื่อมาจอดตรงหน้า เรามาดูแบบเจอะลึกกัน จะเห็นความพิสดารทางเทคโนโลยี

พี่แกจอดปุ๊บ น้ำใหลเป็นทาง...ไรวะ
หม้อน้ำ???
รังผึ้ง ไม่มี
ระบบหล่อเย็น Inter Cooler ??

เซียนหม้อน้ำรบกวนช่วยวิเคราะห์ด้วย

NOKY

มาดูระบบ โลจิสติกส์ การขนย้าย เทเลพอร์ต ซึ่งผมว่านักศึกษาวิศวกรรมการขนส่งมวลชนต้องมาดูงานที่นี่
ด็อกเตอร์ Moore Nim Mak (มั่ว นิ่ม มั่ก จริ้งจริง)ชาวเขมรบอกว่า จะให้กรูย้ายปิรามิดยังได้เลย ขอเวลาแพ๊บบนึง

เมื่อก่อนผมเคยทึ่ง และส่งสัยว่าเค้าสร้าง อภิมหานครวัดกันยังไงหว่า ขนหินกันมายังไงตั้งหลายร้อยกิโล
มาบัดนี้ ข้าพเจ้าบรรลุแล้ว

ถ้าเราถอดค่าตัวแปร Safety Factor ออกไป หรือเท่ากับ 0 ทุกอย่างมีค่าเป็นอนันต์

NOKY

นี่คือการขนส่งมวลชน เราจะต้องการรถไฟความเร็วสุงไปทำไม
ในเมื่อ เยอะกว่า มากกว่า ถูกกว่า เพราะ กรูมีเวลาเฟ้ยยย

ลองนับดูจากที่นั่ง ถ้าฟูลโหลด สาม สี่สิบคนสบายๆ รถตู้บ้านเราหลบไปไกลๆ

NOKY

อยากทำความเร็ว? จุคนเยอะๆ จัดไป เรามีโซลูชั่นรองรับ

ลองนับดูว่าในรถมีกี่คน?

NOKY

เราเตรียมความพร้อมมาตั้งแต่วัยเยาว์

NOKY

มองไปข้างหน้า ก้าวไปสู่ AEC

NOKY

ประเทศนี้ผมนับถือในความสามารถเคลื่อนย้ายวัตถุ คน สัตว์ สิ่งของ จากจุด เอ ไปยังจัด บี
เค้าสามารถย้ายทุกอย่างที่ไม่คิดว่ามันจะย้ายได้ด้วยคนเพียงคนเดียว หรือคนไม่กี่คน
นั่งอยู่หน้าโรงแรม พี่แกบรรทุก เมตัลชีทความยาวน่าจะสิบเมตรมากะมอไซด์+สาลี่
กลางเมืองหลวงเนี่ยะนะ ไม่มีแม้แต่ผ้าแดงผูกท้าย มันยาวกว่ารถลิมูซีนที่จอดอยู่อีก

หรือ ด้วยแรงคนล้วนๆ กับของที่เดาไม่ถูกว่าหนักกี่ตัน

พระเจ้าวรมันต์ที่สิบเจ็ดเป็นพยาน...

NOKY

แถมท้ายด้วย มอไซด์สำหรับแควนๆ ขาซิ่งทุกคน
ประเทศนี้ อุดมไปด้วยมอเตอร์ไซด์ ในฝันของคนไทย
ต้องมาดูด้วยตา

DUKE ที่พี่ไทยคลั่งไคล้ จอดกันเรื่ยราดข้างถนน
BMW จอดให้เห็นทั่วไปราวกับฮอนด้าดรีม
แต่ไม่เห็น ฮาร์เล่ย์แฮะ

NOKY

ส่วนรถยนต์ ขี้เกียจถ่าย เดี๋ยวเค้าจะหาว่าบ้านนอก
เอ่ยมาเถอะ มีหมด

เบนเลย์ฝุ่นจับโทรมยังรถแท็กซี่มือแปดบ้านเรา
MB เกลื่อนถนน
เล็กซัส = ฟอร์จูนเน่อร์

NOKY

หลังจากท้องอิ่ม ก็เริ่มวางแผนการเอาชีวิตรอดในพนมเปญ

ก่อนอื่น แลกเงิน
ดูจาก กูเกิ้ลแมปแล้ว เซ็นทรัล มาร์เก็ตอยู่ไม่ไกล เอ้าลองเดินดู อุแหม่ ร้อยเมตรก็ถึงแระ
เดินไปเรื่อยๆ จะเจอตู้แลกเงิน หน้าตาเหมือนตู้ขายบุหรี่ แต่มีแบ็งค์ติดเต็ม เลยจัดไป จากบาทเป็นดอลล่าล์
ที่ไม่เอาเงินเรียลเขมรเพราะไม่รู้จะซื้ออะไร และส่วนใหญ่ก็ยินดีรับเงินดอลล่าล์

เนื่องจากคราวนี้ไม่ได้พบตังค์มาเยอะ จึงต้องเขียมไว้ก่อน
และเนื่องจากว่าไม่สามารถติดต่อคุณเจ้าบ่าวตัวดีได้ ผมจึงตัดสินใจกลับเมืองไทยดีกว่า
แต่มันต้องเป็นวันพรุ่งนี้ เพราะรถออก 0815 เที่ยวเดียวเท่านั้น

ว่าแต่ ไอ้บริษัทเมื่อคืนนี้มันอยู่ตรงใหนหว่า บอกแล้วว่าอย่าใช้ความจำ
ให้เอากล้องมือถือถ่ายรูปไว้ มันมี GEOTAG สามารถบอกตำแหน่งที่ถ่ายภาพบนกูเกิ้ลแมฟได้
หาสิครับท่านผู้ชม เพราะเขมรไม่มี บขส. นี่ แถมไม่มีหมอชิตอีกตะหาก จอดกันบ้านไครบ้านมัน
เริ่มไล่จาก เวป บขส. ไทย มันลิ้งค์ไปตรงใหน บริษัทอะไรในพนมเปญ พักใหญ่ๆ ก็เจอ เน็ตที่นี่แรงเหลือเฟือ
ชื่อบริษัท นัฐกานต์ กัมพูชา เจอที่อยู่ ก็ค้นต่อในกูเกิ้ลแมฟ...ปัดโถ๊ะ
อยู่ห่างไปแค่ไม่ถึงห้าร้อยเมตร สั่งนำทางไปโลด

อันนี้ เซ็นทรัล มาร์เก็ต ที่ไม่ใช่สาขาจากเมืองไทยเป็นแน่แท้

NOKY

ระหว่างเดินหา บริษัทรถทัวร์
เพ่ไม่คิดจะหาที่ ให้มันชัดเจนกว่าแล้วรึไง
นี่มันรถทัวร์ระดับ อิเตอร์นะเฟ้ยยย

NOKY

เดินตามเส้นทางมาสักพัก อ้าว กปปส. ปิดถนนเว้ยเฮ้ย ทหาร ตำรวจตรึม เอ้าเดินอ้อมไป
แล้วก็เจอ บริษัทเหมือนพบทางสว่างกลับบ้าน ซื้อตั๋วกลับ อ้าวคราวนี้ 35 USD แพงกว่าเดิม 5 USD ช่างหัวเผือก หัวมัน
กรูได้กลับแระ
จริงๆ แล้ว จากการศึกษาค้นคว้าทำวิจัย เราสามารถเดินทางโดยรถบัสได้หลากหลายบริษัท ซึ่งก็อยู่แถวๆ นั้น
เพียงแต่ว่า มันไปถึงแค่ ชายแดน ปอยเป็ต ส่วนที่เหลือก็หาทางต่อไปกรุงเทพเอง ซึ่งก็ไม่ยากอะไร
เพียงแต่ว่า กระเป๋ากรูหนักเฟ้ย ขี้เกียจลาก แถมเวลาไม่ได้ เผลอๆ ไปถึง ด่านปิด ซวยอีกสองต่อเข้าฮอส
ด่านพรมแดนปิดสี่ทุ่มก็จริง แต่ถนนนี่ดิ เอาแน่ไม่ได้น่อ

เสร็จกิจซื้อตั๋วรถก็กลับมาโรงแรม ก่อนกลับก็ถามเด็กที่ออฟฟิสว่าเค้าประท้วงอะไร
เด็กบอกว่า อ๋อ เค้าประท้วง ห้ามใช้ความรุนแรงในการเดินขบวน ว่าแต่ตอนนี้ ต่อยกันนัวเนีย
เพ่ระวังหน่อยละกัน อย่าเข้าไปไกล้หล่ะ !!!??? คนไทยงง

ภาพ เขมรประท้วง อยู่ลิบๆ เรื่องนี้คนไทยไม่ยุ่ง แค่บ้านกรูก็ปวดหัวจะแย่แระ

NOKY

กลับมาถึงโรงแรม ขอเปิดห้องอีกคืน คราวนี้คิด 25 USD อ้าว งงรอบสอง แสดงว่ากรูโดน ตุ๊กๆ ฟันไปห้าเหรียญอะดิ
เปื่อยยยสนิทศิษย์ส่ายหน้า

คิดเสียว่าชดใช้เวรกรรมที่ตำรวจเราไปไถเค้าก็แล้วกันวะ

เวลาที่เหลือขอท่องเมืองสักหน่อยดีกว่า
กูเกิ้ลแมฟ บอกว่าริมแม่น้ำอยู่ไม่ไกล สามบล๊อคถนน เอ้าเดิน
เมืองพนมเปญจะแบ่งถนนเป็นบล๊อคๆ สี่เหลี่ยมก็ดูง่ายดี เพียงแต่...การจราจรที่นี้เข้าขั้น อภิมหาอมตะติดหนึบ
ยิ่งมีปิดถนนอีก อยากให้มาเห็นกับตาตัวเอง มอไซด์เปิดเลนพิเศษวิ่งบนทางเท้า รถยนต์ฝ่าแหกเข้าวันเวย์
รถเก๋งกลับรถกลางถนน ที่มันติดๆ อยู่นั่นแหละ

รถจักรยาน คนเดิน มอเตอร์ไซด์ รถตุ๊กๆ สามล้อถึบ รถพ่วง รถเก๋ง รถบรรทุก แถมมีรถเกรดถนนเข้ามาแจม
เออ เค้าก็อยู่กันได้เว้ยเฮ้ย

เสียงแตรรถ ระงมยิ่งกว่าจั๊กจั่นในป่าละเมาะข้างทางเขาใหญ่ สับสนอลหม่าน วุ่นวายไปหมด
และทั้งหมดนี้ ไม่มีจราจรเหมือนบ้านเราให้เห็นแม้แต่คนเดียว

สงสัยไปปราบม๊อบอยู่

NOKY

เดิน เป็นทางเลือกที่ดีที่สุด แต่อย่าเดินในซอยเปลี่ยว ดูที่มันมีไฟเยอะๆ คนพลุกพล่านเข้าไว้
อย่าเดินตอนดึก เดี๋ยวกางเกงในก็ไม่เหลือ เอาแค่หัวค่ำ ชิวๆ หาอะไรกินก็พอ
อยากกินเบียร์ กลับไปกินหน้าโรงแรม ปลอดภัยสุด

ริมแม่น้ำทะเลสาป เป็นที่ๆ ควรแก่การเดินเล่น ผู้คนมากมาย ออกกำลังกาย เต้นแอโรบิคข้างถนน อย่างไม่แคร์สายตา หรือสื่อใดๆ
ร้านอาหารริมถนนตรึม ชาวต่างชาติเพียบ ราคาก็จัดว่ารับไหว เดินดูวิถีชีวิตผู้คนก็คุ้มแระ
อากาศเย็นสบาย วิวแม่น้ำสวย คนละแบบกะเจ้าพระยา ของเราเน้นแสงสี ของเค้าเน้นไม่มีสีแสงใดๆ

มื้อเย็น ผมแวะเข้าร้าน Lucky Burger ซัดไปหนึ่งชุดในราคา สามเหรียญ
อยากลองกินข้างถนน แต่ขี้เกียจลุ้นว่าจะท้องเสียรึเปล่า สั่งก็ไม่เป็น เอาอิ่มไว้ก่อนดีกว่า

นั่งเรื่อยเปื่อย ดูหญิง เด็ก สตรี และคนชรา สักพักก็กลับ

NOKY

วิว ริมแม่น้ำทะเลสาบ

NOKY

ขณะเดินผ่าน แถวแอโรบิค ผู้นำแด๊นซ์ออกแนว เขมรข้ามเพศ
พลันก็ได้ยินเพลงเขมร ฟังคุ้นๆ เหมือนใบเตย อันนี้น่าจะใบตอง

...เอะอะ เอะอะ ก็โม้ค เอะอะ เอะอะ ก็โม้ค ไม่ล้าง Kapoke แล้วกรูจะโม้คยางงายยย…

เออ ทำนองได้ ภาษาแปลกๆ คุ้นๆ หว่ะเฮ้ย...(สาบานว่าภาษาเขมรเจงๆ ไม่เชื่อกลับไปฟังด้วยกัน)
ไปแระ ฟิ้ววว กลับโรงแรม

เดี๋ยวพรุ่งนี้มาเล่าสุดยอดแห่งการเดินทางขากลับ

NOKY

แผนที่คร่าวๆ จุดต่างๆ

mixkeymouse

สนุกมากครับ เหมือนได้เดินทางไปกันท่านเลย

รออ่านภาคสองครับ

ธรรม-webmaster

อ้างจาก: NOKY ที่ พฤษภาคม 04, 2014, 09:42:20 PM

ขณะเดินผ่าน แถวแอโรบิค ผู้นำแด๊นซ์ออกแนว เขมรข้ามเพศ
พลันก็ได้ยินเพลงเขมร ฟังคุ้นๆ เหมือนใบเตย อันนี้น่าจะใบตอง

...เอะอะ เอะอะ ก็โม้ค เอะอะ เอะอะ ก็โม้ค ไม่ล้าง Kapoke แล้วกรูจะโม้คยางงายยย…

เออ ทำนองได้ ภาษาแปลกๆ คุ้นๆ หว่ะเฮ้ย...(สาบานว่าภาษาเขมรเจงๆ ไม่เชื่อกลับไปฟังด้วยกัน)
ไปแระ ฟิ้ววว กลับโรงแรม

เดี๋ยวพรุ่งนี้มาเล่าสุดยอดแห่งการเดินทางขากลับ

จ๊าก ขอฟังชุดเต็มๆได้มั๊ยป๋า

NOKY

ของจริง

ธรรม-webmaster

ต่อดิ ริมแม่น้ำแล้วงัยต่อ แล้วจะกลับมาทันทริปชะอำกะผมรึเนี่ยป๋า

NOKY

อ้างจาก: ธรรม-webmaster ที่ พฤษภาคม 05, 2014, 08:59:34 AM

ต่อดิ ริมแม่น้ำแล้วงัยต่อ แล้วจะกลับมาทันทริปชะอำกะผมรึเนี่ยป๋า

อยู่ลาดพร้าวแล้วป๋า แต่รถอยู่เชียงใหม่

NOKY

The Road Ahead ถนนสายบันเทิง

ผมมาทริปนี้ ไม่มีวัดวาอาราม หรือแหล่งท่องเที่ยวยอดฮิต อาทิ วัดพนม (เข้าไม่ได้ ร้อน ของออก) คุกตวนเสลง (มันน่าดูตรงใหนฟระ บรื๊อออ)พระราชว้ง หรืออื่นๆ อยากนั่งรถเล่นดูผู้คน บ้านเมือง อย่างเดียว

รถที่เหมาะเหม็งกะที่นี่ที่สุด น่าจะ พวกสเตชั่นวากอน เท่าที่เห็น เล็กซัส แลนด์ครุยเซอร์ แรนจ์โรเวอร์ แลนโรเวอร์ พอร์ช ฮัมเมอร์ เป็นหลัก สำหรับยอดฮิตบ้านเรา ฟอร์จูนเน่อร์ช่วงล่างดัดแปลงดูจากถนนแล้วไม่น่ารอด สงสัยลงข้างทางกันเป็นเบือ และจะซื้อทำไม ในเมื่อของจริงถูกกว่า ดีกว่า

แปลกแต่จริงคืออยู่มาสามวันไม่เห็นอุบัติเหตุแม้แต่รายเดียว งง เหมือนกัน มันน่าจะเยอะมากแต่ไม่เห็นเลย อ้อ ที่นี่ ไม่มีสาขา เฮียปอ พี่ร่วมนะครับ ตัวไครตัวมัน

เรามาดูถนนเขมรกัน สำหรับท่านที่คิดดีแล้วหรือ ท่านที่อยากลองของ ท่านที่อยากทดสอบช่วงล่าง หรือ ใหนๆ มันก็จะต้องเปลี่ยนแระ ลองหน่อยวะ อะไรทำนองนั้น หรื กรูไม่สน ลุยโลด เปอรืโยต์ชัวร์อยู่แร้นน ผมว่าช่วงล่าง 205 405 พอไหว 406 พอทน 505 สบายๆ

อันนี้ ถนนในเมืองพนมเปญ

NOKY

ในตัวเมืองพนมเปญ ถนนหลักจัดว่าดูดี ถนนย่อยถือว่าใช้ได้ ส่วนตรอกซอกซอยจะมีทั้งลูกรัง ยางมะตอย หลุมบ่อต่างๆ ปนๆ กันไป แต่ก็เห็นเค้าขับกันไปมา ไม่เดือดร้อนอันใด

ชานเมือง ช่วงออกจากพนมเปญถึงสะพานข้ามแม่น้ำอันแรกอยู่ระหว่างการขยายเป็นสี่เลน ทำทางกันประปราย ปิดถนนมั่ง เปิดทางเบี่ยงมั่ง ก็ว่ากันไป สรุปคือ ไม่สามารถทำเวลาได้เลย ไม่ว่ารถจะมากจะน้อย

ระหว่างเมือง ถนนเป็นแบบลาดยางมะตอย ไม่มีทางเท้า (เอาไว้ให้รถหลบเวลาอีกฝ่ายแซง) ประมาณสิบล้อสวนกันได้ กระจกข้างรถห่างกันไม่เกินหนึ่งฟุต หรือ น้อยกว่า ขากลับผมยอมเสี่ยงชีวิต นั่งหลังคนข้บเพิ่อการนี้โดยเฉพาะ อยากรู้เวลารถสวนกัน เวลาพี่แกจะแซง จะหลบ

ในเมืองอื่นๆ อาทิ พระตะบอง กัมปงชนัม โพสัด บันเตรียงมันเจย ก็ปนๆ กันไป กว้างมั่งแคบมั่ง ทำทางมั่ง กำลังขยายมั่ง แต่ก็ขับกันได้

ความเร็วโดยเฉลี่ย เท่าที่วัดดูระหว่างเดินทางประมาณ 60-70 กม/ชม บางทีนานๆ ครั้งก็ไปได้ถึง 90 แต่ส่วนใหญ่ 50-60 สำหรับรถบัส ถ้ารถยนต์ทั่วไปน่าจะเร็วกว่านี้

ถนนชานเมือง ก่อนถึงสะพานที่ 1 เค้าเรียกกันยังงั้น

NOKY

ถนนระหว่างเมือง

NOKY

ถนนในเมือง อื่นๆ

NOKY

โดยรวมการเดินทางจาก พนมเปญ ไปถึง ด่านปอยเป็ต ใช้เวลาทั้งสิ้น 8-9 ชั่วโมง ออก 08:30 จะถึงด่านประมาณ 16:00 อันนี้รวม จอดรับ-ส่งคนกลางทาง เข้าไปยิงกระต่าย ดูดบุหรี่ กินข้าว คนขับลงมาบิดขี้เกียจ ฯลฯ คือบางทีก็งงว่า จอดทำไม? ก็ไม่รู้สินะ

เวลาขาไปและกลับเวลาไม่เหมือนกัน บวกลบ 1-2 ชั่วโมง และไม่รวมกรณี ฝนตก หรือเจออุบัติเหตุ

ส่วนถนนในไทย ไม่ต้องพูดถึง พอดีช่วงนี้กำลังขยายเส้นทาง เลยวิ่งได้ทางเดียวจาก อรัญฯ ถึง กบินทร์ เกือบเสร็จแระ ฟ้ากะเหว บอกได้เลย

สำหรับของพี่เขมร ไม่รู้เมื่อไหร่เสร็จ ดูจากงานก่อสร้างแล้วน่าจะแล้วเสร็จ ปี-สองปี บวกลบสิบปี

ไม่เร้าใจพอ เติมพายุ+ฝนเข้าไป ม่วยหลายแท้น่อ

เอ้า เติมฝุ่นเข้าไปด้วย

NOKY

ระหว่างทาง แวะรับหญิง แม่ม คนข้บ เด็กรถ ลงไปหมด ไรฟระ
แล้วพี่แกก็นั่งจีบ จนกระทั่งนางลงรถไป...

สองคนในภาพคือคนขับ เสื้อขาว เอาไว้สร้างภาพ เสื้อลายสก๊อตเป็นเครื่องแบบปรกติ

NOKY

อันนี้ จอด ยิงกระต่าย ทั้งหญิงชาย ลูกเล็กเด็กแดง วิ่งกันป่าราบ

NOKY

จุดแวะพักทานข้าว ที่เดิม เมื่อตอนกลางคืน แถวนี้เรียกว่า โพสัต
จอดทานข้าว แต่ให้เอาไปทานบนรถ แล้วเมิงจาให้กรูลงไปทามายย อ้อ เข้าห้องน้ำ

กระลิ้มกระเหลี่ยไปยืนดูแม่ค้าขายผลไม้...

"แมงโก้ เวรี่กู๊ดๆ นะ"

สงสัยผมหน้าตาดี เลยปอกให้เอาไปกินฟรีในรถ ซะงั้น ณเดช เบื่อจุงเบย
มะม่วง หวาน หอม อร่อย ถ้าไครผ่านแวะซื้อนะ (อันนี้ช่วยโฆษณาให้เน้นๆ)

มื้อนี้เป็นข้าว ผักผัดกะไก่ (มั้ง?)

บนรถมีน้ำดื่มกินได้ตลอด มีกาแฟกระป๋อง ขอได้ตลอด ก้อ รถวีไอพี ไง
ทั้งคันมีผู้โดยสารซื้อตั๋วจริงๆ สามคน เด็กสอง ที่เหลือแวะรับข้างทางไม่นับ พี่เล่นขนกาแฟมาเป็นลัง

NOKY

ตอนเข้าห้องน้ำ ป้ายที่โถฉี่

เปิด มโนดิกชั่นนารี แปลได้ความว่า "เฉพาะไซด์ใหญ่ XL เท่านั้น"

อายหง่ะ

NOKY

เรื่องของ ปั๊มและน้ำมัน
ไม่ต้องกังวล มีตลอดทาง ทั้งแบบ บ้านๆ และแบบมาตรฐาน
ปั๊มแก็สก็มี แบบถังสองร้อยลิตร แบบ ปั๊มปรกติ

ราคาดูเอาเอง เบนซินน่าจะประมาณ 5000 เรียล/ลิตร

ไอ้รูปล่างสุดนี่ เป็นงง ขายน้ำมันขวดอยู่หน้าปั๊ม เอ๊ะ ยังไงหว่า???

NOKY

พักกินข้าวเที่ยงก่อนนะ

NOKY

ขากลับ Back to the Future

0815 เป็นเวลาล้อหมุน มาก่อนสักครึ่งชั่วโมงก็ดี ข้างๆ ออฟฟิสเป็นตลาด ติดกันเป็นร้านก๋วยเตี๋ยว มีมาม่า ที่คุ้นเคย สั่งไรทานก่อนขึ้นรถได้ (แนะนำ) อย่าหวังว่าข้างหน้ามีเซเว่น ลืมได้เลย ตุนท้องไว้เป็นดี

ถ้าสั่งไม่เป็นก็ชี้เอา เส้นนี่บวกเนื้อนั่น น้ำ-แห้ง กาแฟเย็น
จ่ายเงินไม่ถูก ก็ควักออมาให้เค้าเลือกเอง

ถึงเวลาปุ๊บ รถจอดปั๊บ ตรงเวลาดีแท้ เพราะตอนเช้าๆ รถยังไม่ค่อยติดอะ ผมมาถึงเจ็ดโมงครึ่ง ออฟฟิสยังไม่เปิดเลย
เตร่ไปเตร่มา พี่คนขับชวนกินก๋วยเตี๋ยว
เอ้าจัดไป เพ่สั่งไรผมเอาตามนั้น
ทานเสร็จ พี่แกบอกไม่ต้อง ไอเปย์เอง เลี้ยงฟรีอีกตะหาก อาไรกันเนี่ยะ เพราะความหล่ออีกแล้วสิเรา...
ระหว่างทาน ก็คุยกันไป รู้เรื่องมั่งไม่รู้เรื่องมั่ง เขมร ไทย อังกฤษ เป็นที่บันเทิงยิ่ง
แล้วแกก็ชี้ให้ดู CBR 250 คันที่เพิ่งเข้ามาจอด
แล้วบอกว่า ไอ้คันนี้นำเข้าจากแปดริ้ว สามหมื่นห้า ยัดไต้ท้องรถมา...!!!??? อั๊ยยะ
พี่จะเอามาทามมาย แถวนี้มันไม่มีรึไงเนี่ยะ...ผมเห็นขี่กันตรึม หล่อกว่าอีก ก็ไม่รู้สินะ

ทานเสร็จก็ขึ้นรถกัน พ่อแม่ลูก ฝรั่ง-เขมร กระหืดกระหอบมาซื้อตั๋ว
สรุป ขากลับมีผู้โดยสารสามคนกะสองเด็ก พนักงานรถอีกสาม

บันเทิงอีกแระ...

NOKY

เที่ยวกลับเป็นรถกัมพูชา พวงมาลัยซ้าย
มีคนขับสองคน สลับกันไปมา
ขึ้นรถก็แจกขนม น้ำ เหมือนตอนขามาทุกประการ
แล้วก็ล้อหมุน

ขากลับ จะขับขึ้นเหนือ แม่น้ำจะอยู่ฝั่งขวา ถนนจะเลียบไปเรื่อยๆ จนไปถึง กัมปง ชนัม
จะผ่านสะพานข้ามแม่น้ำสองแห่ง ซึ่งถึงว่าเป็นจุดแลนด์มาร์คอย่างหนึ่งของที่นี้ สะพานหนึ่ง กะ สะพานสอง
ถ่ายรูปมามันก็เหมือนๆ กัน งง แต่ก็อยู่ห่างกันพอสมควร
ถ้าไม่ข้ามสะพานนี้ ยังไงก็ไปไม่ถึงเวียตนามแน่นอน ก็มันอยู่คนละฟากอะเพ่

แม่น้ำนี้ใหลมาจากทะเลสาบ เลยเรียกว่า แม่น้ำทะเลสาบ ง่ายดีนิ จากตลิ่งถึงตัวแม่น้ำอย่างสูง
อีกสองพันสามร้อยหกสิบสี่หมื่นปี มันคงกลายเป็นแกรนด์แคนยอน

ที่นี่เป็นแดนสวรรค์ของคนกินปลา สารพัดปลา
เดี๋ยวพาชมตลาดอีกที

NOKY

ระหว่างทางก็ถ่ายรูปไปเรื่อยๆ
ดูดูไป เพลินๆ

ที่นี่ทุกคนมีสิทธิ์ใช้ถนน ยานอะไรก็ได้ ถ้ายานเอ็นเตอร์ไฟรซ์มาลงจอด ผมก็ว่าไม่แปลกละ
อยากจะจอด ยังไงก็จอดไป ล้ำเส้นขวางทางคนอื่นเดี๋ยวก็มีคนมาด่าเอง

หรือจะจัดงาน ล้ำไปสักครึ่งถนน ก็ไม่ว่ากัน

NOKY

ขับๆ ไป พี่แกก็สลับกันขับระหว่างมือหนึ่งกะมือสอง ไม่รู้ไครเป็นไคร

วิธีการก็ สับเปลี่ยนตอนรถวิ่งนั่นแหละ จะได้ไม่ต้องเสียเวลา...
ป๊าดดด โถ๊ะ นับถือเจงๆ
ผมมัวแต่อึ้งกิมกี่ ถ่ายรูปไม่ทัน
แต่ก็ไม่ได้หวาดเสียวอะไร
เค้าทำกันเป็นเรื่องปรกติธรรมดา มั้ง??

อย่างที่ เลโอนาโด ดาวินชี่ กล่าวไว้
"XMIIVVXMIIL" เข้าเมืองตาเหล่ ต้องเหล่ตาตาม (เมืองตาเหล่ เป็นจังหวัดนึงของเขมร)

ท่านที่โลกสวย กรุณาอย่าเอามาตรฐานไทยมาใช้ที่นี่ ทิ้งไว้ที่ชายแดนโน่น
ที่นี่ ดูดบุหรี่ในรถได้ กลิ่นตลบ ก็ไม่เห็นฝรั่งมันว่าอะไร เพราะฉะนั้น คนไทยเฉยไว้
รถวีไอพีจอดรับคนไปตามทาง ก็แหม ช่วยๆ กันไป มีน้ำใจเอื้อเฟื้อแบ่งปัน อย่าโวยวาย
แต่งตัวไม่เรียบร้อย...ไม่แต่งเครื่องแบบ โห ร้อนขนาดตับหลอมไปรวมกับม้าม
ก็เครื่องแบบเค้าลายสก๊อตอะ แต่พอเข้าไทย ทุกคนก็แต่งเครื่องแบบอย่างหล่อ
จน ทหารเณรเฝ้าด่านยกมือตะเบ๊ะ คิดเอาละกัน

เพราะฉะนั้น กรุณาอย่าเยอะ ถ้าเรื่องมาก ไม่ต้องมานั่งรถบัส โน่นไปนั่งเครื่องบินโน่น...

แต่ขอบอกว่า กัปตันและลูกรถ(เรือ?) ดูแลผู้โดยสารเป็นอย่างดี ตลอดการเดินทาง
ฝึมือ ชั้นเชิง ทักษะการขับก็ขั้นเทพ ไม่มีลุ้นตัวโก่ง หรือผู้โดยสารต้องเบรคช่วย (ผมนั่งหลังคนขับ)
เทียบกับของไทย ในขามา พี่แกเหนือกว่าอยู่สองส่วน แต่พอเข้าไทยก็พอๆ กัน

start-peugeot.com

ข่าว:

mixkeymouse