เว็ปบอร์ด > คุยกัน
ปลุกปั่นคนขยันเที่ยว รอบนี้แพร่-บ้านนาตอง -ภูพญาพ่อ-อุตรดิตถ์
ธรรม-webmaster:
หลังจากผ่านเนินหฤโหด เจ้าหนุ่ยบอกสบายครับลุงๆ....ผ่านครับ ปั่นไปเรื่อยๆ หยุดพักบ้าง ไม่นานก็ถึงตัวเมืองแพร่ครับ แวะกินข้าวเที่ยงข้าวแกงใต้ที่เผ็ดขนาด
ผมสงสัยจริงๆ คนในพื้นที่เค้าจะกินกันยังงัย ผมคนใต้เองยังเผ็ดแทบพ่นไฟ
ปั่นฝ่าตัวเมืองแพร่มุ่งหน้าสู่วัดพระธาตุช่อแฮครับ วัดดังเมืองแพร่
แต่จุดพักแรมวันนี้ต้องไปอีกครับ บ้านนาตอง ก่อนถึงวัดเราก็ได้แวะซื้อเสบียง โดยเฉพาะซ๊อสปรุงรสครับ เค้าบอกข้างหน้าหาซื้อยาก
จัดมาเต็มลังครับ 12ขวด โดยป๋าแฮปอาสาบรรทุกให้ครับ แกบอกรถแกหลังมันไวๆอยากหาไรถ่วงน้ำหนักเล่น ป๋าแกได้น้ำหนักเพิ่มไปอีก13โล นิ่งเลยครับ
ธรรม-webmaster:
ได้ซ๊อสปรุงรสอย่างที่ต้องการก็ปั่นไปวัดกันครับ วัดพระธาตุช่อแฮ แต่วันนี้ขอถ่ายรูปแต่ด้านหน้าครับ สัมภาระเยอะ......
จากสถานีรถไฟบ้านปินมาถึงวัดตอนนี้ผ่านมาแล้ว 47กิโลครับ เส้นมาวัดผมยางรั่วไป1ครั้ง
ที่หน้าวัดก็ถ่ายรูปกันนิดหน่อย
เสร็จก็มุ่งหน้าสู่บ้านนาตองครับ อีกประมาณ20กว่าโล
ธรรม-webmaster:
เส้นจากวัดพระธาตุช่อแฮถึงแยกเข้าบ้านนาตองเป็นทางขึ้นเขาเรื่อยๆครับ ไม่ชันเหมือเนินแพร่ ข้างทางเต็มไปด้วยร้านอาหารที่มีโต๊ะนั่งแช่เท้ากันหลสายร้านครับ
แต่ไม่ใช่จุดหมายเรา เราผ่านครับ แต่.....อากาศตอนนั้น.....ร้อนชิบหาย.....
ยิ่งป๋าแฮปได้ซ๊อสปรุงรถไป1ลังแกปั่นนำหน้าหายไปกะเจ้าหนุ่ยครับ ทิ้งผมกะป๋าเหมียนปั่นหอบแดดข้างหลังลิบๆ
สุดท้ายก็ต้องตะโกนอย่างสุดเสียงว่า...."ช่วยหยุดหน่อยเต๊อะ....ผมจะละลายแล้วก๊าบบบบบ....." จะรีบไปใหนก้านนนนนน
นั่นละครับถึงได้รอ ไม่งั้นหาย.....
นี่ครับ ข้างทางเจอลำธารสายเล็กๆ จอดเหอะ ผมไม่ไหวแล้ว ขอลงไปแช่ก่อนนะ....
ธรรม-webmaster:
ได้เปียก ค่อยสดชื่นมาหน่อยครับ ปั่นขึ้นไปเรื่อยๆซั๊กพักก็ถึงแยกที่จะเข้าบ้านนาตองจุดหมายแรกของเราครับ
บ้านนาตองนี่เค้ามีเต่าตะนอยเป็นสัญญลักษณ์ เป็นเต่าประจำถิ่นที่มีหางยาว
แวะถ่ายรูปที่ทางแยกเข้าบ้านนาตองครับ
จากแยกนี้ปั่นไปอีก8กม.ก็จะถึงบ้านนาตองแล้วครับ ....เย้ห์.....
ธรรม-webmaster:
ป๋าเหมียนโทรถามทางจากโฮมสเตย์ที่เราจะไปพักอีกครั้งเพื่อความชัวร์ ก็ได้ความว่าอีก8โลที่เหลือทางขึ้นเนินนิดเดียวจากนั้นลงเขาตลอดจนถึงบ้านนาตองเลยครับ
สบายแระ วันนี้จะได้กินอาหารชั้นเลิศจากซ๊อสปรุงรสซะที
ช่วงจากแยกถึงบ้านนาตองไม่มีรูปนะครับ เพราะว่า........
ทางครับ ทางที่เค้าบอกว้าลงเขาตลอด.....เอ่อ คือว่า.....มันลงแค่เนินเดียว....จากนั้น......
ขึ้นซิครับ ขึ้นหนักกว่าทั้งหมดที่ผ่านมาซะอีก ทางก็แคบๆเนินหน้าก็มองไม่ชัด ช่วง3โลสุดท้ายนี่ต้องบอกสุดตรีนครับ
เจ้าหนุ่ยโยกซ้ายโยกขวาอยู่หน้าผม ส่วนป๋าแฮปโน่น เกือบถึงปลายเนินแระ มองไปข้างหลังผมยังไม่เห็นป๋าเหมียนตามมา
ทันใดนั้นเจ้าหนุ่ยที่อยู่ข้างหน้าผมดูเหมือนจะจอดเข็นอีกครั้ง แต่ไม่ใช่ครับ จอดล้มทั้งยืน.....อุยยยยย...หนุุ่่ย เป็นอะไรหรือเปล่า ผมตะโกนถาม
แต่ผมก็ต้องปั่นผ่านเลยไปนะเพราะหยุดปั่นไม่ได้ไม่งั้นรถจะเสียการทรงตัว....เจ้าหนุ่ยเหมือนจะพูดไม่ออก ผมไม่รอคำตอบนะ แต่บอกเดี๋ยวลุงไปรอบนเนินหน้า
บนยอดเนินที่ผมมารอ มีป๋าแฮปที่รออยู่แล้ว ป๋าเหนียนก็ปั่นมาถึง ผมถามว่าเจ้าหนุ่ยละ ป๋าเหมียนบอกเดี๋ยวๆขอพักเแป๊ป กำลังจะขึ้นมา
รอพักนึงครับ ก็เห็นเจ้าหนุ่ยเข็นกระดึบๆขึ้นมา เออ....ไหวป่าว (ห้ามตอบไม่ไหวนะ) จะถึงอยู่แล้ว กัดฟันหน่อย....
แล้วเราก็ถึงจนได้ครับ.....เข้าโฮมสเตย์ที่โทรมาล่วงหน้า แล้วก็พักผ่อนครับ วันนี้ ได้เวลาซอสปรุงรสแล้วววววว.......
นำร่อง
[0] ดัชนีข้อความ
[#] หน้าถัดไป
[*] หน้าที่แล้ว
Go to full version