เว็ปบอร์ด > คุยกัน

ครั้งแรก.......”เรากะเขา”

(1/3) > >>

ธรรม-webmaster:
     มันช่างเป็นวันที่น่าจดจำจริงๆครับกับประสบการณ์แรกกับเขา.........
วันนี้ผมต้องจดบันทึกลงสมุดอิเลคโทรนิคอีกครั้งแล้วครับ.....เขาที่ว่ามันไม่ใช่”เค้า”นะครับ แต่มันเป็นภูเขา ที่นักปั่นอย่างผมกล้าๆกลัวๆ.....แต่มัวแต่เกรงใจมันก็ไม่มีประสบการแรกซะที ตามคำโบราณที่ว่า อายครูบ่รู้วิชา อายจักรยานนั่นหนา บ่เจ็บดาก....ชะอุยยย เกี่ยวกันมั๊ย..........

     โปรเจ็คปีนเขามาจาก2คนนี้ครับ ป๋าแฮปและป๋าเหมียน ชวนเล่นๆเย็นวันเสาร์  บอกไป พรุ่งนี้ไปปั่นขึ้นเขาใหญ่กัน  ผมก็ไม่รู้ไปรับปากป๋าได้อย่างไร  อาจจะเพราะเฉาก๊วยมันเลยทำให้ผมใจกล้ารับคำชวนซะงั้น.....ทั้งๆที่ผมป๊อดนะ ........

     ครับเขาที่ว่าคือเขาใหญ่ครับ อันว่าเขาใหญ่นี้ผมคุ้นเคยเป็นอย่างดีครับ ไปกันมาแล้วไม่รู้กี่สิบหน รถเก๋ง รถปิคอัพ รถตู้ หรือรถมอไซค์ผมเคยขับขึ้นหมด มาครั้งนี้นี่คือประสบการณ์แรกจริงครับ มาเลยครับไปปั่นจักรยานขึ้นเขาใหญ่กัน.......

     บอกตรงๆ มันไม่เคยอยู่ในสมองครับว่าครั้งหนึ่งเราจะปั่นจักยานขึ้นเขาใหญ่ แค่ฮอนด้าดรีมขึ้นมารอบก่อนก็ถือว่ากล้าหาญพอแล้วครับ ดังนั้นการขึ้นเขาใหญ่ครั้งนี้มันเต็มไปด้วยข้อมูลที่ไม่มีเลยครับ....ชวนเย็นวันเสาร์เช้ามืดวันอาทิตย์ลุยแล้วจะหาข้อมูลอย่างไรเล่า.......ดีหน่อยที่เย็นวันเสาร์ดับอารมณ์ว้าวุ่นด้วยเฉาก๊วยเย็นๆมันเลยพอให้หายตื่นเต้นได้ไปชั่วขณะครับ

     เช้าวันอาทิตย์ผมก็ได้จัดจักรยานขึ้นรถป๋าแฮป พร้อมป๋าเหมียนและป๋าหมีเดินทางสู่ตีนเขาใหญ่ทางปราจีนครับ  ก่อนขึ้นเขาใหญ่ก็หาอะไรทานกันนิดหน่อย

ธรรม-webmaster:
     การปั่นวันนี้เรามีเจ้าถิ่นมาอีก3คันนะครับ คือป๋าวัฒน์ พี่ชายและเพื่อนอีก1คน เสือหมอบล้วน สังเกตจากเสื้อแล้วกันครับ วันนี้เค้ามาเป็นทีมงานเดียวกัน
     ส่วนรถผมนั้นหนีไม่พ้นเปอโยต์ครับ ทรงแม่บ้านแต่ น่าจะเป็นแม่บ้านออนทัวร์เพราะได้ชุดขับหน้าหลังที่ทดได้พอสมควรครับ น้ำหนักรวม20กิโลกว่าๆ

ธรรม-webmaster:
     ล้อหมุนขึ้นเขาตรงด่านฝั่งปราจีนประมาณ9โมงครับ เริ่มต้นด้วยดีครับ ความชันเริ่มต้นตั้งแต่เมตรแรก ปีนขึ้นทันทีโดยที่ไม่รู้เนื้อรู้ตัวมาก่อน อ้าวนี่ เค้ามาทำเนินตรงนี้ตั้งแต่เมื่อใหร่

ผ่านมาได้เนินเดียวทีมงานก็ต้องจอดรอ ถ่ายรูปดิ ถ่ายตอนนี้ดี เพราะหน้ายังสดชื่น....

     ปั่นไปซั๊ก5นาที อ้าวเรามาผิดทางปล่าว ทำไมเขาใหญ่มันชันกว่าเมื่อก่อน หรือแผ่นดินมันยกตัวสูงขึ้น ผ่านไป10นาที เหงื่อชุ่มกายราวกับลงอ่างแถวรัชดาโดยไม่ได้ถอดเสื้อ

     ผ่านไป15นาทีรถหนักขึ้นเพิ่มแรงG จากที่ชั่งเมื่อเช้า20กว่าโล นี่มันมาจากไหนอีก60หันไปดูแล้วไปดูอีก ว่าเมียมันแอบมาซ้อนท้ายหรือเปล่าก็ไม่นะ  พอเหอะ.....นี่กรูมาทำอะไรฟระ....ผมทิ้งจักรยานลงเบื้องหน้าก้มหน้าขาสั่นผับๆๆ....มือสั่นเหมือนตอนจับมือน้อง(คนนั้น)ครั้งแรก หัวใจเต้นเป็นจังหวะดิสโก้ยุค70 โอยยยย.....ยกโทรศัพท์จะกดหาเมีย พอจบ กดไม่ได้ หาปุ่มไม่เจอ หน้ามืดตาลายคล้ายจะแปลงร่าง
   
     เพื่อนๆในทีมงานถาม ไหวมั๊ย ผมบอกถ้าลงตอนนี้เลย...ไหวครับ....พวกฮากลิ้ง .....ไปต่อซิครับจะรอไร.......

ธรรม-webmaster:
     กี่โมงไม่ทราบ พักไม่นับ หลับไม่ต้องบอก แต่ห้ามบอก กรูรอตรงนี้นะ แล้วเราก็ถึงน้ำตกเหวนรกครับ “ใช้เวลาเท่าใหร่” “จะรู้ไปทำไม ให้รู้ว่าเรามาถึง”....ยัง....ยังไม่ถึงจุดหมาย.....ยังอีกไกล เสียงในทีมงานสวนออกมา...เย้ย......อ้าวไป..ต่อครับพี่น้อง

     เที่ยงครับ ผมและทีมงานก็ถึงทางแยกขึ้นเขาเขียว....เย้ห์......เอานะ พูดได้ยังว่าเราถึงแล้ว พูดได้แล้วนะ หิวข้าวพอดี แต่จริงๆหิวตั้งนานแล้ว ปั่นต่อครับ ไปหาอะไรกินแถวที่ทำการ

     จัดข้าวราดแกง แอบแพงนิดๆ แต่ไม่เป็นไร สงสัยแม่ค้าปั่นจักรยานขึ้นมาขายข้างบน เห็นใจเลยครับ กินเสร็จก็ปั่นกลับซิครับ ขากลับแวะหนองน้ำแลนด์มาร์คของเขาใหญ่ถ่ายรูปยืนยันคนที่บ้านกันนิดหน่อยครับ แต่ก่อนจะถึงหนองน้ำแค่เนินแรกจากร้านอาหารข้าวราดแกงเมื่อกี้เกือบพุ่งเหมือนกันครับพี่น้อง กินอิ่มๆก็ปีนขึ้นเลย แหม่ๆๆ.....

ธรรม-webmaster:
     ขาลงฉะลุยครับ มีให้เสียวท้องน้อยได้เกือบตลอดทางครับ เพราะมันเป็นทางลงซะส่วนใหญ่ จักรยานแม่บ้านผมซัดซะเกือบ70  ถึงด่านใช้เวลาไป1ชม.พอดี โอววว ขาขึ้น 3ชม.

     ผมเล่าตกไปตอนนึงตอนขาขึ้นครับ........ผมขึ้นเขาใหญ่มาร่วม10กว่าครั้งแล้วก็ว่าได้ครับ ไม่เคยเจอช้าง แต่วันนี้....เจอครับ...ช้างตัวเป็นๆ.....ป๋าแฮป(เสื้อเหลือง ) ขาแรงเผชิญหน้าก่อนเพราะอยู่หน้าสุด  ผมนะเหรอจอดห่าง200เมตร...กลัวดิ....ป๋าเหมียนถามว่าได้ถามหรือเปล่าว่าเดี๋ยวนี้ยัง3ขวดร้อยมั๊ย...อืมมม .....มันบอกว่า “เดี๋ยวนี้เปลี่ยนเป็นขวดเขียวนานแล้วเพ่......”

นำร่อง

[0] ดัชนีข้อความ

[#] หน้าถัดไป