เว็ปบอร์ด > คุยกัน

บันทึกการเดินทาง:1 ทอดน่องท่องไปกับรฟท. The Bangkok Express 102

(1/6) > >>

NOKY:
จริงๆ ทริปนี้มาก่อนที่จะเดินทางไปเขมร แต่ไม่มีเวลาเขียนเพราะมาถึง กทม. วันถัดไปก็แรดไปเขมรต่อ
พอมีเวลาก็จะเขียนเรื่องราวเล่าขานให้เป้นตำนานสืบไป

อุบ๊ะ มันขนาดนั้นเลยเหรอนี่...

ผมชอบรถไฟ ตอนเด็ก หม่อมแม่ต้องพามาดินเน่อร์ที่สถานีรถไฟข้างบ้าน หรูมะ
เมนูโปรดคุณชายก็คือ  Pork Grilled and Sai Oua Kab Muu with Sticky Rice
เอ่อ... ข้าวเหนียวหมูปิ้งกะไส้อั่วแคบหมูอะ

อาจจะดูไฮโซไปหน่อยก็ขออภัย ตามฐานะ อ่ะ แฮ่ แฮ่

เลยมีความทรงจำที่ดีกับรถไฟไทยมาตลอด ถ้ามีโอกาสและเวลาจะใช้บริการรถไฟโดยไม่ลังเลแม้แต่น้อย
มันช้า เสียงดัง ฝุ่นตลบ สับสน อลหม่าน มันก็เป็นอย่างนี้มาช้านานแระ จะไปอะไรทำไมนักหนา

ไม่ต้องผ่านเครื่องสแกน ไม่ต้องมีบอร์ดดิ้งพาสให้วุ่นวาย ไม่ต้องรัดเข็มขัด
ออกบินไปแล้ว ไปใหนก็ไม่รู้ ป่านนี้ยังหาไม่เจออีกตะหาก...

มาถึงรถไฟปุ๊ป เก็บของเข้าที่เดินไปตู้เสบียง สั่งเบียร์ปั๊บ เมาเลย...
เมาได้ที่ กลับมานอนมีคนปูที่นอนให้เรียบร้อย ตื่นเช้ามา ข้าวต้มเสิร์ฟถึงที่นอน...ฟิน

ถ้าไปกะแควนหล่ะก็...แฮ่ แฮ่ ขอแนะนำ...แล้วจะไม่ลืม ณ ราตรีหนึ่งที่ยังฝังใจ เชียงรายฟ้าเหลือง...เย้ยม่ายช่าย

พอแระ เดี๋ยวติดเรท อยากรู้ หลังไมค์ละกัน

NOKY:
โม้มานาน เข้าเรื่องกันเถอะ

ขบวนนี้อยากลองมานานแระ รถเร็ว 102 จาก เชียงใหม่ ไป กรุงเทพ ออกจากเชียงใหม่ ตีห้าครึ่ง ถึง กรุงเทพ...มีหลังสามทุ่มแน่นอน
สนนราคาชั้นสองพัดลมเบาะหนานุ่ม 391 บาท… จะถูกไปไหนเนี่ยะ คิดไป กิโลเมตรละ ไม่ภึง ห้าสิบสตางค์

ยัง...ในขบวนเดียวกัน มีถูกกว่านี้อีก ชั้นสาม 231 บาท พัดลม เบาะไม้มะฮอกกากีบุด้วยหนังควายเผือกสีเทาเมทาลิค...
แต่ว่าไม่ระบุที่นั่ง เผลอเมื่อไหร่ โดนยึด อันนี้ต้องไปกันหลายๆ คน

เวลามีถมไป ตื่นเช้าหน่อยก็ได้วะ (เช้าค่อดๆ) ว่าแล้วก็จัดแจงซื้อตั๋ว พร้อมกับจอดน้องเขียว 205 ไว้ที่บ้านเชียงใหม่
หลังจากตลุยแม่สอดจนเพลาแทบหลุด...ไปอู่ ช่างเง็กบอก เพ่เอามือหรือตรีนขับเนี่ยะ มันมาถึงนี่ได้ก็บุญโขแระ...เอาน่า...ซ่อมๆ ไปเหอะ

เข้าเรื่อง

พอตีสี่ครึ่งก็ตื่น เพราะไม่เคยต้องตื่นเช้าขนาดนี้ ของเตรียมไว้ตั้งแต่เมื่อคืนแระ
พี่เขยพาไปส่งสถานีรถไฟเชียงใหม่ พร้อมขี้หูขี้ตา ด่าในใจ เมิงช่างวุ่นวายดีแม้น่อ...

ถึงเช้าไปรึเปล่าวะ จัด กาแฟไข่ลวกริมทางก่อนละกัน ขำๆ ยี่สิบบาท

รอเวลา รถไฟออก...ทั้งตู้มีอยู่สามคน เออดีแฮะ

NOKY:
ถึงเวลารถออก...นิ่ง...นิ่ง อ้าว ไงหล่ะ ...
เลยไปเกือบหกโมง นายสถานีตีระฆัง เป้งๆ เคลื่อนขบวน...อะเคร้ ยังเหมือนเดิมไม่เปลี่ยนแปลง
นี่ขนาดออกเดินทางยังเลท เรื่องไปถึงปลายทางตรงเวลาน่ะรึ อยากหัวเราะเป็นภาษาสันสฤต...ฝันไปเถอะ

พอได้ทำความเร็วไต่ระดับเพดานรางได้ที่ ทีนี้ก็ฮ่อแน่บบบ แปดสิบ กม. ต่อชั่วโมง ไครจะมาสู้รถไฟ คิดจะขวางทางรึ?
สิบแปดล้อยังปลิว กลัวที่ไหนอ่า...นี่แหละ จุดแข็งของรถไฟ ขำๆ

ขบวนรถเร็วข้อดีคือ มีอาหารการกินตลอดทาง เปลี่ยนไปตามแต่ละจังหวัด ราคาก็ สิบบาท ยี่สิบบาท
เอ่ยมาเถอะ อยากกินอะไร ผัดไท ข้าวผัด ซาละเปา ขนมจีบ หวานเย็น เหล้า เบียร์ กับแกล้ม น้ำแข็ง กาแฟ...สารพัด ไม่ต้องกลัวจะอดตาย
ทุกสถานีที่จอด แม่ค้าจะขึ้นมานำเสนอรายการอาหาร ถึงเก้าอี้ที่ท่านนั่งเลยทีเดียว

ณ จุดๆ นี้

ธรรม-webmaster:
อย่าหยุด ต่อๆๆๆ

NOKY:
สายๆ หน่อยแม่ค้าก็มาแบกอาหารเช้า ไก่ทอด ไส้อั่ว หมูปิ้ง ฯลฯ
กำลังถ่ายรูปอยู่อย่างเมามัน...ก็เห็นหลวงพ่อนั่งบรรทมอยู่ข้างหลัง กำลังเลือกอาหารเบรคฟาส
เลยเสนอตัวเป็นพุทธมาเกะกะ ถวายอาหารเช้าเสียเลย ไม่ได้ทำบุญ เข้าวัดเข้าวามาก็นานโข จัดสักทีก็ดีเหมือนกัน

พอผ่านพิธีกรรมถวายอาหาร รับศีลรับพรกันไป อ้าว!!! ชิกหายแระ ลืมน้ำ ติดคอขี้นมา กรูซวยแน่
พอดี ผู้โดยสารข้างๆ น่าจะเป็นงานกว่าผม เดินไปซื้อน้ำขวดมาถวาย รอดตัวไปกรู

สักพัก พระก็ทานเสร็จ ก็เรียกผมเข้าไป “โยมๆ เอาไปฉันต่อได้…”

"..." เอ๊ะยังไงหว่า

แถมด้วย พร้อมกับเสกคาถากำกับ พอจับความได้ว่า...โอมมม อันว่า ป.ปลานั้นหายาก ต้องลำบากไปเซเว่น...สาธุ..

" โยมจะไปไหนรึ? "

" เอ่อ อาตมาจะไปกรุงเทพครับ"

" เดินทางปลอดภัยนะโยม "

" ครับท่าน เจริญพร สาธุ..."

!!! กับพระกับเจ้าก็ไม่เว้น วอนซะแร้ววกรู เอาน่า คนมันห่างวัดห่างวา...

นำร่อง

[0] ดัชนีข้อความ

[#] หน้าถัดไป