เว็ปบอร์ด > คุยกัน

บันทึกการเดินทาง:2ทัวร์กากๆ อยากอินเตอร์ (กะเค้ามั่ง) เส้นทางสายปลาแห้งสู่พนมเปญ

<< < (2/15) > >>

NOKY:
ตอนที่สาม มาเข้าด่านกันดีกว่า

   พอรถมาถึงด่าน เด็กรถก็ต้อนผู้โดยสารลงรถ เรื่องของเมิงแระ ช่วยตัวเองเด้อ กรูไปรอข้างหน้า
ด่านแรกเป็น ตม. ไทย อยู่ฝั่งซ้ายมือ ถ้าคนไทยก็ต่อคิวชั้นล่าง เห็นแถวยาวๆ นั่นแหละ ถ้าฝรั่งหรือคนเขมรให้เดินช่องขวาขึ้นไปชั้นสอง พวกที่ไปเข้าบ่อนก็ต้องผ่านช่องนี้เหมือนกัน แถวจะสั้นจะยาวอยู่ที่วันหยุดหรือไม่ เค้าว่าบางทียาวไปจนถึงโรงเกลือก็มี
รอบนี้คนพอประมาณ ผมรออยู่ประมาณครึ่งชั่วโมงก็เสร็จขั้นตอน ยื่นหน้าให้กล้องดู หน้าตาไม่ไช่เครือข่ายโกตี๋ จบปะ
ถือว่าเร็วสำหรับวันหยุด มีเจ้าหน้าที่สามคน เต็มที่หกช่องสำหรับคนไทยโดยเฉพาะ
   
จากนั้น หลุดออกจาก ตม.ไทย เราก็จะเดินผ่านดงคาสิโนต่างๆ สารพัด ทั้งซ้าย ขวา จะเห็นรถจอดรออยู่หน้าบ่อน
แต่ยังก่อน ท่านยังต้องไปผ่านด่าน ตม.กัมพูชาอีกหนึ่งจุด ซึ่งอยู่ ฝั่งขวา ห่างไปประมาณสองสามร้อยเมตร
ฝ่าดงแดดระอุ รถยนต์ รถเข็น มอไซด์ เด็ก ขอทาน พนักงานคาสิโนนุ่งกระโปงสั้น ไปเข้าแถวต่อคิว ทำวีซ่าเข้าเมือง

   หลังจากยืน เก้ๆ กังๆ ต่อแถวสักพัก เด็กรถก็มากระซิบ เพ่ เพ่ จะยืนรอทำแป๊ะให้เหงื่อชะโลมไข่เปียกหรา ปล่อยฝรั่งให้มันทำวีซ่าไป
เอามาสองร้อยเดี๋ยวผมทำวีซ่าวีไอพี แล้วพี่ไปนั่งกินข้าวเที่ยงตากแอร์บนรถ สบายจุงเบย
 
   เออ แล้ว เมิงมาบอกกรูทำไมตอนนี้ ไข่กรูเปียกหมดแระ เอ้าเอาไป
เสร็จสรรพสิบห้านาทีพาสปอร์ตก็จัดการเรียบร้อย

   ส่วนพวกที่ทำตามขั้นตอนปรกติ จะใช้เวลาประมาณสองชั่วโมง ณ จุดๆ นี้ คือพูดง่ายๆ ว่าทำตามระเบียนวิธีก็ได้นะ แต่นานหน่อยเด้อ
ถ้าอากาศเย็นสบาย ห้องแอร์ เหมือนอยู่ในสนามบินจะไม่ว่าสักคำ แต่นี่ ตม. อยู่ข้างถนน ท่ามกลางแดดเที่ยง ฝุ่นตลบ ยอมเป็นวีไอพีละกัน

   เวลา ณ จุดๆ นี้ จะไม่สามารถบอกได้ว่าเสร็จกี่โมง ตามแต่บุญ กรรม ที่ทำมา ถ้าฝรั่งเยอะ ก็นานค่อดๆ
วันนั้น กว่าจะได้ออกเดินทาง ก็ปาเข้าไป บ่ายสี่โมง ฟระเจ้าวรมันต์ช่วยกล้วยทอด แถม ผู้โดยสารบางคน หนีเข้าไปโยกสล๊อตเล่นในบ่อน
ซะงั้น ตามหากันให้วุ่นวาย เพราะฉะนั้น จงทำใจ ดูน้องๆ พนักงานบ่อนนุ่งกระโปรงสั้น เดินไปมาให้สบายใจ

จะเห็นได้ว่า ผ่านมาครึ่งค่อนวันเพิ่งจะถึงแค่ด่าน ตม.

คุยกะคนขับ พี่แกบอกว่ากำลังเคลียร์กันอยู่ ไม่งั้นรถทำเวลาไม่ได้เลย บางทีไปถึงพนมเปญปาเข้าไป ตีหนึ่ง ตีสอง
ทั้งๆ ที่ตามกำหนดเวลา ไม่เกินสามทุ่ม

สาธุ สาธุ

หรืออยากจะเร้าใจ แว๊นซ์ไปก็เชิญ ทำเรื่องให้เรียบร้อยบวกดอลล่าเล็กๆน้อยๆ ออกน่ะง่าย กลับเข้ามาจิ หนังชีวิตตต   

ภาพล่างสุดคือ ตม. เขมร

NOKY:
รวมสาวชาวบ่อน

NOKY:
อยากจะจอดรถแบบนี้ก็ได้นะ แลกชิปสักล้านนึง

NOKY:
ตอนที่สี่ การเดินทางบนสายปลาแห้ง

   หลุดจากด่านออกมาได้เกือบเย็น คนขับก็โกยแน่บ ทำเวลาเท่าที่จะทำได้ มาถึงตอนนี้รถจะอยู่สลับฝั่งแระ
ไม่ทันได้ดูไรข้างทางก็มืด แถมไม่มีไฟถนนอีกตะหาก ช่วงระยะสิบกิโลเมตรแระ ทางจะดีมาก ดีค่อดๆ หลอกให้ตายใจว่า สบายหล่ะกรู
ที่ไหนได้พอผ่านเมืองแรก บันเตรียง มันเจย ก็จะเจอกับทางกำลังสร้าง ขย่มกันไป

ยังดีที่รถถึงจะเก่าแต่เต็มร้อย เบาะดี ช่วงล่างดี แรงดี สมเป็นรถอินเตอร์ เพียงแค่จอดเติมน้ำเป็นระยะๆ ขำๆ
อีกสามเดือนข้างหน้าจะเอารถใหม่มาวิ่ง ยี่ห้อเดวู สบายกว่า นุ่มกว่านี้อีก 

   พอพูดคุยกันสนิทกะคนขับรถ ทีนี้ก็ยาวไป นั่งดูดบุหรี่ไป คุยกันไป ด้วยอยากหาประสบการณ์ ว่าถ้าเป็นคนขับจะรู้สึกยังไงบนถนนเขมร

ว่าแต่ว่า นิสัยการขับรถของคนประเทศนี้มันช่างสุดขั้วเจงๆ ไฟหน้า แม่ม มีกี่ดวงเปิดหมด เอาตาพร่ากันไปข้างหนึ่ง
บางคันติดสปอร์ตไลท์เพิ่ม นับได้ทั้งหมด แปดดวง เปิดหมดทั้งขาวทั้งเหลือง ส่องหาพ่องเมิงหายรึไง @#$%!!&** (อันนี้คนขับฝากด่า)

นี่ถ้าเป็นเมืองไทยคงยิงกันเละเทะ

   ถนนที่นี่ เก้าสิบห้าจุดสามห้าเจ็ดเปอร์เซนต์เป็นแบบ วิ่งสวนกัน ทางลาดยางมะตอย ซึ่งผมว่าถนนอบต เข้าหมู่บ้านทำได้ดีกว่าเยอะ
 
เมืองถัดไปก็ พระตะบอง แวะส่งคนลงแล้วก็ไปต่อ คนขับเล่าว่า คนเขมรที่ขับรถสิบล้อส่วนใหญ่อายุยังน้อย ขับรถแนว ซอนทีนสไตล์
เกาะเส้นกลางถนน ตอนกำลังแซงเจือกแถเข้าหาอีกตะหาก ถ้าอยู่เมืองไทย พี่ปอฯ เฮียร่วมฯ คงเก็บซากกันจนเซ็ง
นอกจากนี้ บนถนนยังมีทั้ง รถอีแต๊น รถแทร็กเตอร์ รถเทรลเล่อร์ รถพ่วง มอไซด์ ทั้งที่มีไฟท้าย และไม่มีไฟ
หรือไม่ก็เปิดไฟสป็อตไลท์ท้าย ครบองค์ความบันเทิง

   ประวัติพี่แก ขับมาร้อยแปดสิบเอ็ดย่านน้ำ เหนือ ไต้ ออก ตก รถส่ง นสพ. ทั้ง ไทยรัฐ เดลินิวส์ ข่าวสด
คนที่คัดเลือกมาขับรถสายนี้ได้ต้อง โชกโชน ไหวพริบ ประสบการณ์ อึด ถึก และต้องสอบใบขับขี่อินเตอร์ฯ
ที่ยอมมาขับเส้นนี้เพราะเงินดี แถมได้สองขั้น จัดเป็นรุ่นบุกเบิก ก่อนที่จะเปิดสายอื่นๆ ต่อไป
พูดง่ายๆ ว่า คัดมาแต่สุดยอดฝีมือของ บขส. จึงจะมาขับสายนี้ได้ นอกจากนี้ต้องมีคนคอยบอกทางข้างหน้า เพราะมองไม่เห็น
ท่านๆ ทั้งหลายไม่ลองมานั่ง ไม่รู้หรอกว่า คำว่าเขมรขับรถสุโค่ยมันสะกดยังไง @#$%&*!@$??

   อันนี้ผมเห็นด้วยอย่างแรง พี่แกนิ่งมาก ไม่มีให้เร้าใจ จังหวะแซง จังหวะหลบ ได้ใจ เพ่ เอาไปร้อยเต็ม

   การนั่ง รถ บขส. มาต่างประเทศข้อดีก็คือ ห้ามคนขับรถทิ้งผู้โดยสารในทุกกรณี เมิงจะหายไปใหนต้องไปเอาตัวมาขึ้นรถ ส่งจนถึงปลายทาง ต้องคอยดูแลสุดฤทธิ์ เพราะหาไม่แล้วจะโดนมิใช่น้อย เนื่องจากเป็นรัฐวิสาหกิจ ยกเว้นแต่ว่าผู้โดยสารจะยินยอมลงไปเองเป็นลายลักษณ์อักษร
ถนนจะมีด่านบ้างเป็นระยะๆ ไม่รู้ด่านอะไร เรียกเงินค่าอะไรไม่รู้ แต่รถคันนี้ผ่านตลอดไม่มีไครยุ่งด้วย เดี๋ยวกระทบถึงความสัมพันธ์ระหว่างประเทศ

   มืดๆ งมๆ ผ่าน พระตะบอง ก็เข้าเมือง โพสัต เราจะแวะทานข้าวกัน (มื้ออะไรหว่า?) แถมยังต้องจ่ายตังค์เองนะรอบนี้
ปาเข้าไปสามทุ่มกว่า แล้วมันจะเหลืออารายให้แหลกหล่ะนี่ ไอ้ที่มีเหลือก็หน้าตาแปลกๆ

ยังดีที่มีมาม่าต้มยำกุ้งที่คุ้นเคยซัดตุนท้องไว้ก่อน สนนราคาหนึ่งดอลล่าร์ อ้าวแม่ครัวเป็นคนแปดริ้วซะงั้น ข้าวต้มก็มีนะจ๊ะ ถ้าจะสั่ง
แล้วเจ๊เพิ่งมาบอกเนี่ยะนะ กรูเพลียและอืด

   จอดพักใหญ่ ก้ไปต่อ จากนั้นก็ กัมปงชนัม แล้วก็เข้าพนมเปญ รายละเอียดเส้นทางดูในแผนที่เอาเต๊อะ

   แล้วก็ถึงเสียทีพนมเปญ ปาเข้าไปเกือบเที่ยงคืน แล้วที่นี่ที่ไหนฟระ อย่าลืมมาร์คจุด ใน Google Map ตอนลงรถ
เพราะเราจะมาขึ้นรถที่นี่อีกทีตอนขากลับ หรือไม่ก็ขอนามบัตรไว้ อย่าใช้ความจำ
อยากจะบอกว่าตอนมืด กะ ตอนกลางวัน ทุกอย่างมันต่างกัน ราว เหวตื้นกะเหวลึก
ตัวออฟฟิสเป็นห้องแถวหน้ากว้างมว๊ากกกก ประมาณสองเมตร!!! (จริงๆ เป็นแค่ที่รับ ส่ง ผู้โดยสารเฉยๆ อ่า)
แล้วกลับมากรูจะหาเจอมั้ยนั่น พอส่งผู้โดยสารเสร็จ รถก็เปิดแน่บคนขับรีบไปนอนเพราะพรุ่งนี้ขับกลับแปดโมง
   
   อ้าวแล้วตรูหล่ะ โรงแรมก็ไม่ได้จอง โทรหาไอ้ตัวต้นเรื่องชวนมาก็ไม่ติด ตื่นมาดูอีกทีตอนเช้า อ้าวดทรผิดนี่หว่า
เอาวะ ฝรั่งมันทำได้ กรูก็ทำได้วุ้ย
 
   จบตอนเดินทาง ขาไป

ภาพแรก อาหารเที่ยงบนรถ
ภาพสอง อาหารดึก

ธรรม-webmaster:
F5 ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ...............ต่อเลย ด่วนนนนนน.......

นำร่อง

[0] ดัชนีข้อความ

[#] หน้าถัดไป

[*] หน้าที่แล้ว